รักซึมใจ

หนึ่งคนรักจนหมดหัวใจ 

ทว่าอีกคนซึนเกินไปจนไม่รู้หัวใจตัวเอง 

"ได้ข่าวว่ามีคนมาจีบ?" 

"เอ่อ คุณพี่ดินรู้ได้ยังไงคะ" 

"ใคร..." 

"รุ่นพี่คณะวิศวะค่ะ" 

"แล้วยังไงต่อ" 

"เขามาขอเบอร์ค่ะแต่บัวบอกว่าพ่อดุให้ไม่ได้" 

"พ่อ?" ถึงตรงนี้คนฟังถึงกลับงุนงง 

"ใช่ค่ะ บัวบอกเขาว่าคุณพี่ดินเป็นพ่อ" 

คนฟังแอบตกใจ เขากับเธออายุห่างกันสิบปี แต่นี่เธอกลับไปบอกไอ้ผู้ชายคนนั้นว่าเป็นพ่อเนี้ยนะ 

เด็กคนนี้แอบด่าเขาแก่ใช่ไหมวะ ปฐพีบ่นในใจ "บอกว่าเป็นพี่ก็ได้มั้ง" 

"พ่อน่ะถูกแล้วค่ะ" หญิงสาวยังยืนยันคำเดิม ใบหน้าหวานยิ้มเต็มแก้ม 

"ถูกยังไง นี่เธอกำลัง...พี่แก่ขนาดนั้นเลยรึไง" 

"ไม่ได้พูดสักหน่อย" 

"ก็เธอไปบอกไอ้คนนั้นว่าพี่เป็นพ่อ" ยิ่งพูดเขาก็ยิ่งโมโห 

"พ่อค่ะ..." สาวน้อยยิ้มจนตาหยีแล้วเขย่งส้นเท้าให้ใบหน้าเข้าไปใกล้หนุ่มหล่อมากขึ้นจนเห็นแก้มใสชัดเจน และเขาก็ไม่คิดหลบเลี่ยง "พ่อทูนหัวไง" 

"ฮะ!" นี่มันไม่หนักกว่าเดิมรึไง ก็ในเมื่อพ่อทูนหัวมันหมายถึง...ผัว 

"ได้ผลนะคะ พี่เขาเลิกยุ่งแล้วเดินหนีไปเลย" 

บัวหอมกลับมายืนในท่าปกติ แต่มีหนึ่งคนที่ไม่ปกติเพราะเกิดอาการนิ่งอึ้งไปสักพัก ทว่าเสียงพูดของเธอก็ดึงสติของเขากลับมา 

"อะ เอ่อ อืม ดีแล้วล่ะ คราวหลังใครมาจีบก็อ้างไปแบบนั้น"