เธอกับฉันในวันที่ฝนนั้นโปรยปราย

…บางครั้งชีวิตคนเราก็หนักหนากว่าในเรื่องราวที่ถูกเขียนผ่านปลายปากกาของใครบางคน…

…บางครั้งความรักที่วนเวียนวนเข้ามาก็ต้องจากลาไปหนแล้วหนเล่า…

…ใครบางคนที่เราวาดหวังให้ได้เจอบางครั้งก็ได้แต่เฝ้ามองอยู่ไกลๆ และเก็บไว้ในใจไม่เคยลืม …

…บางครั้งก็ยากเหลือเกินที่จะเรียนรู้เพื่ออยู่กับความอ้างว้างและเดียวดาย…

หลากหลายเรื่องราวหรือเหตุการณ์ที่ถูกเล่าเรื่องโดยมุมของหญิงสาวคนหนึ่งในวัยที่เปลี่ยนผ่านเข้าสู่สังคมกว้างใหญ่อย่างสังคมมหาวิทยาลัย ที่เต็มไปด้วยความคิด ความรู้สึกและความหวัง รวมทั้งเรื่องราวชีวิตที่พานพบเจอ ทั้งทุกข์ทั้งสุข ทั้งสนุกและเหนื่อยล้า

“…เธอไม่ได้คิดอะไรจริงๆสินะ?…” ฉันพึมพำอยู่คนเดียว หลังจากที่เฝ้ามองคนๆนั้นเดินผ่านไปพร้อมกับหญิงสาวน่ารักคนหนึ่ง

หากท่านผู้อ่านสนใจที่จะรู้เรื่องราวในรั้วมหาวิทยาลัยหรืออยากย้อนกลับมาหวนนึกถึงช่วงเวลาที่คนๆหนึ่งกำลังจะก้าวเข้าสู่สังคมแห่งการเป็นผู้ใหญ่อีกครั้งก็สามารถติดตามและเป็นกำลังใจ พร้อมลุ้นว่า เธอคนนี้จะก้าวข้ามหรือมีความทรงจำเช่นไร ผ่านปลายปากกาของนักเขียนคนนี้

#เรื่องนี้เป็นเรื่องแต่งไม่มีเจตนาพาดพิงบุคคลใดคนหนึ่ง หรือสถาบันใดๆทั้งสิ้น

#โปรดใช้วิจารณญานเนื่องจากเรื่องนี้เป็นจินตนาการของผู้เขียนเท่านั้น