ข้าย้อนเวลามาดูบุรุษรักกัน
เมื่อ‘อวี่หยวน’ หญิงสาววัยทำงานได้ทะลุมาอยู่ในนิยายวายจีนโบราณ
แถมเธอยังต้องอยู่ในร่างนางร้ายตัวประกอบ
ที่ตระกูลรับเลี้ยงตัวหลักอย่างนายเอกมาเลี้ยงดู เพราะสงสารที่ครอบครัวทอดทิ้ง
‘ฉื่ออวี่หยวน’นางร้ายตัวประกอบมีหน้าที่คอยกลั่นแกล้งรังเกียจนายเอกสารพัด
แต่กระนั้นนางก็เป็นตัวการหลักที่ให้นายเอกและพระเอกพบกันเชียวนะ
แม้จุดจบจะถูกขับไล่ไขส่งให้ออกนอกเมือง
เพราะอีตานายเอกมันเอาไปฟ้องพระเอกว่าตัวนางนั้นรังแกตน
เท่านั้นไม่พอสุดท้ายตัวข้าก็ถูกโจรดักปล้นข่มขืนตายอนาถข้างป่าไผ่…
ดังนั้นเพื่อเลี่ยงจุดจบแสนอนาถนั่น คงต้องหลีกเลี่ยงการรังแกนายเอก
น้ำบ่อไม่ยุ่งน้ำคลอง ทางใครทางมัน
แต่ยังไงข้าขอดูพวกท่านรักกันสักครั้งเถอะ
ถือว่าเป็นบุญตาที่ซื้อนิยายเรื่องนี้มาอ่าน ^^
“ข้าไม่เอาแล้ว… ข้าจะปล่อยให้พวกท่านรักกัน ข้าจะไม่ยุ่งด้วยแล้ว”
“และอีกอย่าง‘เลี่ยงหมิน’เจ้าจะต้องไปเป็นภรรยาคนอื่นนะ เหตุใดถึงต้องมายุ่งกับข้าด้วย คนที่ต้องไปใส่ใจคือพระเอกมิใช่หรือไง?”
ไม่เอาแล้ว….
ข้าไม่อยากยุ่งเกี่ยวกับนิยายเรื่องนี้แล้ว…
นักเขียน
เอาตามตรงถือว่านี่คือการเขียนนิยายจีนโบราณเลย (แบบฉบับจริงจังนะ) ครั้งแรกเลย
คำพูดคำจา คำราชาศัพท์อาจจะตกหล่นผิดไปบ้าง หวังว่าคนอ่านไม่จิกหัวด่าไรต์กันนะคะ นิยายเรื่องนี้เน้นดมกาวเป็นหลัก ส่วนใครเป็นพระเอกนั้นก็ยังไม่ได้มีตายตัวด้วย ดังนั้นทุกคนมาลุ้นไปด้วยกันนะคะ
Guest
