ผู้หญิงที่เข้ามาในชีวิตของผมมีแต่พวกไม่จริงใจ ... ยกเว้นเธอคนเดียวเท่านั้น

บทนำ 

เมื่อตอนปลายเทอม 2 ของระดับชั้นมัธยมต้นปีที่ 1 ตัวผม … โซโนซากิ ยูกิ ได้สารภาพรักกับเธอคนนั้น 

เด็กสาวที่มีภาพลักษณ์ภายนอกดูเป็นเด็กเรียน สวมแว่นตาและมัดผมเปียทั้งสองข้าง เธอมีนิสัยที่ดี อ่อนโยน ชอบยิ้ม ร่าเริง และเรียนเก่ง 

เธอถูกเลือกให้เป็นหัวหน้าห้องของพวกเรา ด้วยเหตุผลที่ว่า เธอมีพฤติกรรมที่ดี และมีนิสัยที่เป็นมิตรกับทุกคน 

น่าเสียดายที่เสน่ห์ของเธอนั้นไม่มีใครที่รับรู้ถึงมันได้เลย นอกจากตัวผมเอง 

ผมสารภาพรักกับเธอ น่าประหลาดใจอยู่มากที่เธอตอบตกลง 

พวกเราคบกัน ทุกวันคืนผ่านไปตัวผมรักเธอมากขึ้นเรื่อย ๆ แม้จะยังเด็กก แต่พวกเราก็ใช้ชีวิตร่วมกันอย่างสนุกกสนาน เป็นช่วงเวลาที่มีความสุข 

แต่แล้ว ช่างน่าเสียดาย … นั่นเป็นความสุขสำหรับผมคนเดียว 

เธอคนนั้น … มีคนอื่นนอกเหนือจากผม แถมยังเคยได้ยินที่เธอคุยกับเพื่อนของเธอ นินทาตัวผมด้วยความชิงชัง และรังเกียจราวกับไม่อยากจะจดจำ 

พอรู้สึกตัวพวกกเราก็เริ่มออกห่างกัน ท้ายที่สุดผมก็เลิกกับเธอ 

ไม่ใช่การเข้าใจผิด ไม่ใช่ปากอย่างใจอย่าง แต่เธอรังเกียจผม เธอคบกับผมเพราะต้องการไม้กันหมา และของที่ต้องการเท่านั้น 

บ้านของผมนั้นมีฐานะที่ค่อนข้างดี แม้จะมีสถานกากรณ์ในบ้านไม่ดี แต่ชีวิตทุก ๆ วันก็ไม่ได้เลวร้ายถึงขั้นหดหู่ 

นั่นเป็นเหตุผลที่เธอคบกับผม สถานะทางการเงินยังไงล่ะ 

เพราะอย่างนั้นถึงได้รู้ตัว ว่าผู้หญิงนั้น … ไม่ได้มีความจริงใจเลย 

. 

. 

. 

ผมมีเพื่อนสมัยเด็กอยู่หนึ่งคน เธอน่ารักและมีเสน่ห์ เป็นมิตรและใจดี 

พอขึ้นมัธยม พวกเราก็ได้พบกับเพื่อนสนิทคนใหม่ เธอมีเพื่อนที่ผมไม่ได้สนิทด้วยเท่าไร แต่พวกเราก็มีความสัมพันธ์ที่ดี พวกเราสี่คนนั้นเป็้นเพื่อนกัน ไปไหนมาไหนด้วยกัน 

ในตอนที่ผมสารภาพรัก ตอนที่ผมคบกับคนคนนั้น ตอนที่ผมทรมานจากสิ่งที่คนคนนั้นทำ ตอนที่พวกผมนั้นเลิกกัน พวกเธอทุกคนต่างเป็นคนที่อยู่เคียงข้า้งผม 

ผมเอง ก็อยากมีเพื่อนผู้ชายที่สามารถพูดคุยได้ทุกเรื่องบ้าง น่าเสียดายที่ผมนั้นถูกคนอื่น ๆ รังเกียจ ยิ่งหลังจากที่เลิกกับคนคนนั้น ทุกคนในห้องยิ่งรังเกกียจผมเข้าไปใหญ่ 

เพราะมีทั้งสามคนอยู่ ผมจึงได้ใช้ชีวิตต่อมาเรื่อย ๆ ได้ แต่แล้วทุกอย่างก็พลิกเปลี่ยนจากหน้าเป็นหลัง 

มัธยมต้นปี 3 เทอม 2 พวกเราได้ไปทัศนศึกษากัน 

ที่นั่น พวกเราเจอกับคนคนหนึ่ง เขามากับผู้หญิงอีกสองคนที่ดูจะสนิทกัน 

เขามีรูปลักษณ์ที่ดี นิสัยที่น่าคบหา ไม่มืดมนและน่ารังเกกียจแบบผม 

เขาอ่านบรรยากาศเก่ง ต่างจากผมที่ถูกว่าเอาบ่อย ๆ ว่าไม่รู้จักอ่านบรรยากาศ 

ถึงจะไม่อยากกล่าวหาคนที่ดูจะเป็นคนดีคนนี้ก็เถอะ แต่ว่าเพราะเขา เพื่อนของผมจึงไม่ใช่เพื่อนของผมอีกต่อไป 

พวกเธอค่อย ๆ เปลี่ยนไปทีละนิด สายตาที่มองมาทางผมก็เริ่มเหมือนคนภายในห้อง พวกเธอ … ไม่ใช่เพื่อนของผม 

พวกเธอตกหลุมรักผู้ชายคนนั้น ถึงขั้นที่ในวันทัศนศึกษา พวกเธอทิ้งผมไว้คนเดียวแล้วไปรวมกลุ่มกับเขาที่มาจากต่างโรงเรียน 

ไปเที่ยวด้วยกัน หัวเราะด้วยกัน กินข้าวด้วยกัน คุยด้วยกัน 

พวกเธอถามว่าเขาจะไปต่อม.ปลายที่ไหน เพื่อที่จะตามเขาไป พวกเธอพยายามเรียนและเปลี่ยนแปลงตัวเอง 

แลกข้อมูลติดต่อกัน แชทกันตลอดเวลา ไม่มีเวลาและที่เหลือให้กับผม 

ผมจึงตัวคนเดียว 

และเรื่องนั้นก็วกกลับเข้ามาในใจของผมอีกครั้ง 

ผู้หญิงนั้น … ไม่มีความจริงใจยังไงล่ะ 

=== มุมผู้แต่ง === 

เรื่องเก่ายังเคลียไม่หาย เรื่องใหม่ก็งอกอีกแล้ว ให้ตายสิฉัน ถถถถ 

นี่เป็นการแต่งนิยายแนวรอมคอมครั้งแรกในชีวิต เพราะที่ผ่านมามักเป็นแฟนตาซีและต่างโลกเสมอ แต่ครั้งนี้จะยากขึ้น และไม่รู้้จะมาบ่อยไหม หรือจะหายไปอีก แต่จริง ๆ ในทุกก ๆ เรื่องนั้น อยู่ในหัวเราหมดนั่นแหละ แค่ยังไม่มีโอกาสได้ถ่ายทอดออกมาก็เท่านั้นเอง