รามฤทธิ์พิศวาส (ตัวอย่าง)

​

นิยายอิงประวัตศาสตร์สมัยรัชกาลที่ 4 แต่ไม่ได้เน้นประวัติศาสตร์เท่าโรมานซ์ เลิฟซีนแซ่บๆ และดราม่าพอเป็นกระษัย

ตอนนี้เป็นเรื่องราวของพ่อเขมลูกชายคนโตที่ไม่ค่อยเอ่ยถึงในตอนอื่นๆ เพราะไปฝังตัวสอดแนมอยู่ในรัฐมอญของพม่าซึ่งถูกอังกฤษครอบครอง ในเรื่องมีเกริ่นถึงความรักของพ่อเขต ลูกชายคนกลางด้วย จะว่าเป็นสองคู่ก็ได้เจ้าค่ะ

โปรเปิดเล่มที่ meb ราคา 59 บาทจากเต็ม 99 บาท ประหยัด 40 บาท

ที่ธัญวลัยลงตัวอย่างให้อ่านประมาณ 10+ ตอน ฝากรี๊ดผู้น่ารักทุกท่านช่วยอุดหนุนเช่นเคยนะเจ้าคะ^^ 

*********** 

“ข้าขออภัยเจ้าค่ะ พี่เขม ข้าไม่ตั้งใจจะให้เกิดเรื่อง แต่นายทหารอังกฤษนั่นจู่ๆ ก็เข้ามาหาเรื่องเรา” สะอิ้งละล่ำละลักแก้ตัว

ทว่าเขมหาได้ฟังไม่ เขามัวแต่ขะมักเขม้นอยู่กับการถอดเสื้อผ้าออกจากตัวนางจนล่อนจ้อน แล้วจับนอนคว่ำพาดตัก ฟาดมือลงบนก้นกลมกลึงเต่งตึง

ทำหน้าถมึงทึง ท่าเงื้อง้าก็น่ากลัว แต่แรงมือที่กระทบก้นเบากว่ามารดาตบก้นลูกน้อยกล่อมนอนเสียอีก ถึงกระนั้นตีไปได้สามแปะ นางก็ตัดพ้อคลอสะอื้น “พี่เขมใจร้าย ข้าท้องอยู่นะ”

ได้ยินเพียงแค่นั้นเขมก็สิ้นแรงกายแรงใจจะยกมือขึ้นตีนาง แถมยังเปลี่ยนเป็นลูบไล้เบาๆ บรรเทาความเจ็บปวดที่หามีไม่ และก้มลงประจูบปลอบโยนทั่วแก้มก้น “พี่ไม่อยากตีเจ้าเลย แต่เจ้ากับพินยาช่างซุกซน หาเรื่องมาให้พี่กับเขตปวดหัวอยู่เนืองๆ ถ้าไม่ลงโทษเสียบ้างก็ไม่เข็ดไม่จำ”

“น้องผิดไปแล้ว จะไม่ทำอีกแล้ว แลจะขอทำดีชดเชยได้รึไม่เจ้าคะ” สะอิ้งหยุดสะอื้น พลิกตัวนอนหงายหนุนตัก ดึงมือใหญ่มากุมไว้ตรงหว่างอกอวบ เลยถูกเขากุมเต้านวดเฟ้นเคล้นคลึงสลับบีบขยี้ยอดแข็งขมึงอย่างมันมือ เล่นเอานางเสียวสยิวหน้าบิดเบ้ครางอื้ออ้า

“ไหนบอกข้าสิ จะทำความดีกระไรชดเชย ความผิดครั้งนี้ใหญ่หลวงนัก ความดีที่เจ้าทำต้องยิ่งใหญ่มากถึงจะชดเชยได้หมด” เขาถามเสียงกระเส่า

“ใหญ่เจ้าค่ะ ใหญ่เต็มปากข้าเชียวแหละ” สะอิ้งกระซิบตอบเสียงกระเส่าพอกัน พลางไถลตัวลงไปนั่งคุกเข่ากลางหว่างขาล่ำ แล้วผ้านุ่งของเขมก็ถูกปลดลงไปกองตรงโคนขา

​