นายแพทย์เซอร์เวย์แทบจะทำงานไม่รู้เรื่อง วันนี้เขาเลยไม่รับเคสผ่าตัดด่วน ปล่อยให้นายแพทย์ท่านอื่นรับผิดชอบไป ชายหนุ่มกลับขึ้นมาชั้นบนด้วยความกระวนกระวายใจ
แกร็ก..
"คุณทำอะไร"
"อุ๊ย..ฉันไม่รู้ว่าคุณหมอจะขึ้นมาเร็วขนาดนี้ ขอโทษค่ะ" หญิงสาวที่มีแค่ผ้าเช็ดตัวผืนเดียวห่อหุ้มร่างกายอยู่รีบเดินไปเปิดตู้เสื้อผ้า
ชั้นบนของโรงพยาบาลเป็นห้องพักส่วนตัวที่เขาเก็บไว้นอนพักเวลาทำงานเหนื่อยๆ จะได้ไม่ต้องเดินทางไกล และตอนนี้ห้องนี้ก็มีเธอมาอยู่ด้วย
สายตาคมมองตามไป ..ร่างกายของเขาร้อนวูบวาบเมื่อคิดว่าจะลองทำอะไรกับเรือนร่างของเธอดู
เท้าแกร่งเดินตรงเข้าไปหาหญิงสาวที่กำลังเอื้อมมือขึ้นไปปลดเสื้อออกจากไม้แขวน
"อุ๊ยคุณหมอ" หญิงสาวตกใจอยู่ดีๆ มือของเขาก็ยื่นมาแกะผ้าเช็ดตัวออก แต่เธอคว้ามันไว้ได้ทัน
ใบหน้าคมโน้มต่ำลงมาซอกคออีกฝ่ายจากทางด้านหลังแล้วสูดดม
"คุณหมอ คุณหมอจะทำอะไรคะ"
"อยู่นิ่งๆ"
หญิงสาวที่ไม่เคยถูกชายใดสัมผัสร่างกายแบบใกล้ชิดขนาดนี้มาก่อน ทำอะไรไม่ถูกได้แต่ยืนอยู่นิ่งๆ ตามคำสั่ง
ริมฝีปากหนาพรมจูบลงมาจนถึงแผ่นหลัง มือแกร่งวางแนบไว้กับหน้าอกอวบ ในใจหญิงสาวคิดไว้แล้วว่าวันนี้ต้องตกเป็นของเขาแน่ เรื่องนี้มันก็อยู่ในลายลักษณ์อักษรที่ไอยวริญได้เซ็นลงไป ที่จริงเขาเขียนขึ้นมาโดยที่ไม่คิดว่าจะแตะต้องตัวเธอหรอก แต่อะไรมันก็ไม่แน่นอน เขาก็เลยมีข้อนี้เผื่อไว้ ซึ่งเธอก็ยอมเซ็น..นาทีนั้นไม่ว่าจะให้ทำอะไรเธอทำได้หมดขอแค่เขายอมผ่าตัดให้กับแม่
"ตามมาที่เตียง" ริมฝีปากหนากระซิบพูด โดยที่ยังคงสูดดมกลิ่นกายของเธออยู่ นายแพทย์เซอร์เวย์คิดว่าตัวเองมีอาการป่วย เขาไม่มีอารมณ์กับผู้หญิงที่ไหนเลย ด้วยความที่เขาเป็นแพทย์ผ่าตัดเห็นสรีระของคนรวมถึงเห็นทุกอย่างที่อยู่ด้านใน พอเข้าใกล้ผู้หญิงก็จะนึกถึงแต่ห้องผ่าตัด เลยคิดว่าตัวเองบกพร่องเรื่องนี้ พอมีหญิงสาวมาเสนอตัวโดยแลกกับการที่เขาต้องผ่าตัดให้แม่เธอ ทั้งสองเลยเซ็นสัญญากันไว้ว่าไม่ให้ เรื่องนี้แพร่งพรายออกไป