นับหนึ่งจนถึงดวงดาว

...🌸🌹🌻...

--ความรักก็เหมือนกับความตาย ถึงจะรู้ดีว่าวันหนึ่งต้องตายจากกันไป แต่พอวันนั้นมาถึงจริงๆ มันก็ยังต้องเสียใจ...เหมือนความรักของเธอที่ถึงจะรู้ว่าจุดจบเป็นเช่นไร แต่พอโดนปฏิเสธซ้ำๆ มันก็ยังเสียใจเป็น--

...ติดตามเรื่องราวความรักของนักเขียนสาวชาวไทยกับนักแสดงชายชาวจีนที่เปรียบเสมือนดั่งเส้นขอบฟ้ากับท้องทะเลที่ยากจะมาบรรจบกัน...

'จื่อเยี่ยน' หญิงสาวธรรมดาที่ถูกแฟนทิ้งจนต้องหันไปพึ่งพิงเหล่าดาราชายมาเยียวยาหัวใจด้วยการไปเป็นติ่ง แล้วต้องทำอย่างไรล่ะถึงจะได้หัวใจของเขาเขา...ได้เห็นหน้าเขา เธอไม่อยากเป็นแค่แฟนคลับธรรมดาที่หาบัตรไปดูคอนเสิร์ต หรือไปเจอเขาในงานมีตติ้งเท่านั้น

...สุดท้ายเลยผันตัวมาเป็นนักเขียน...

'หยางหมิง' นักแสดงหนุ่มปลายแถวจากเมืองจีน ไม่ว่าเขาจะหน้าตาดีและมีความสามารถมากแค่ไหน สุดท้ายก็ยังต้องพึ่งพาโอกาสที่ดูเหมือนจะไม่มีวันมาถึง จนกระทั่งวันหนึ่ง...วันที่แฟนคลับคนหนึ่งหยิบยื่นโอกาสนั้นมาให้...โอกาสที่ทำให้เขาได้เฉิดฉายเหมือนชื่อของตัวเองไปทั่วท้องฟ้าเมืองจีน

...แต่ไม่ว่าเรื่องราวจะเป็นอย่างไร ไม่ว่าสุดท้ายเธอจะได้กลายเป็นนักเขียนผู้โด่งดัง หรือหยางหมิงที่กลายเป็นแสงตะวันของผู้คนครึ่งค่อนโลก ชีวิตของทั้งสองก็ไม่มีวันมาบรรจบกัน เพราะคนที่หยางหมิงรักนั้น...ไม่ใช่เธอ

.......................................

"ผมขอโทษที่ไม่สามารถรักคุณได้ ไม่ว่าคุณจะพยายามแค่ไหน ความรักกับความดีก็ไม่ใช่สิ่งเดียวกัน ผมรู้ว่าคุณรักผมมานาน แต่ที่คุณพยายามไปทั้งหมด มันไม่มีวันเปลี่ยนใจผมให้รักคุณได้ ผมซาบซึ้งในทุกสิ่งทุกอย่างที่คุณทำให้ผมมาก แต่อย่าพยายามผิดที่เลย อย่ารอผม อย่าพยายามเพื่อผมอีกเลย..."

"มองตาผมสิ มองไปข้างในแล้วบอกสิว่าคุณเห็นความหวังที่จะทำให้ผมรักคุณได้อยู่ในนั้น"

"มองตาฉันสิ มองเข้าไปข้างในแล้วบอกสิว่าคุณเห็นความหวังที่จะทำให้ฉันปลี่ยนใจได้อยู่ในนั้น"

...............................................

ป.ล.1 เรื่องนี้เขียนขึ้นเพื่อสนอง need ของผู้แต่งล้วนๆ ถ้างงๆ ก็ไม่ต้องสงสัยนะคะ

ป.ล. 2 ไรท์เคยลงนิยายเรื่องนี้มาก่อนในชื่อ 'ชีวิตของฉันก็เปรียบดั่งนิยายเรื่องหนึ่ง' ในรอบนี้ไรท์ได้ทำการแก้ไขคำผิด รวมทั้งเปลี่ยนปก เปลี่ยนชื่อเรื่อง ถ้าใครเคยอ่านแล้วก็ผ่านไปได้ค่ะ

ป.ล. 3 นิยายเรื่องนี้เขียนจบแล้ว ไรท์จะทยอยอัปให้วันละ 2 ตอน