ในเวลาต่อมา
สามทุ่มกว่าๆ …
เรียมเข้านอนได้ไม่นาน เสียงจากข้างห้องก็ดังขึ้นเหมือนรู้เวลาว่าหล่อนเองก็กำลังรอฟังอย่างใจจดใจจ่อ
“อ๊า… แน่น… อูย… แน่น…”
เป็นเสียงของน้ำขิง…
อีกแล้ว…
ได้ยินแล้วเรียมรู้สึกสะท้อนใจ ทรมานจิตใจเหลือหลาย เสียงนั้นบ่งบอกให้รู้ว่าลูกสาวของหล่อนคงรับของนอกไม่ไม่ไหว ไม่เช่นนั้นคงไม่โอดโอยออกมาเช่นนี้
“อ๊า… แน่น… เจ็บ… แน่น… งืออออ…”
เสียงของน้ำขิงที่อยู่ห่างกันเพียงฝาห้องกั้น ทำให้เรียมรู้สึกสงสารลูกสาวขึ้นมาจับใจ
หล่อนอดคิดไม่ได้ว่าแซมเป็นฝรั่งตัวใหญ่ยักษ์ขนาดนั้น เรื่องอวัยวะสืบพันธุ์นั้นคงไม่ต้องเดาว่าจะใหญ่ยาวอลังการขนาดไหน? แต่ในความจริงคงไม่มีใครรู้ดีไปกว่าน้ำขิงกับแซม
ให้ตายเถอะ…
เสียงของลูกสาวที่ยังเล็ดลอดมาจากอีกห้องที่อยู่ติดกัน ถึงกับทำให้เรียมรู้สึกปวดมวนในช่องท้องขึ้นมาอย่างประหลาด