เพราะโชคชะตาบีบบังคับให้เธอต้องมาทำงานเป็นผีเสื้อราตรี ทำให้สาวน้อยผู้ไร้เดียงสา ต้องมาเจอกับมหาเศรษฐีหนุ่ม ผู้ร้อนรัก ที่จะตีตราจับจองหัวใจของเธอไปทั้งชีวิต โดยมีกามเทพคอยร่ายรักให้สองใจผูกพันกัน

เพราะโชคชะตาบีบบังคับให้เธอต้องมาทำงานเป็นผีเสื้อราตรี ทำให้สาวน้อยผู้ไร้เดียงสา ต้องมาเจอกับมหาเศรษฐีหนุ่ม ผู้ร้อนรัก ที่จะตีตราจับจองหัวใจของเธอไปทั้งชีวิต โดยมีกามเทพคอยร่ายรักให้สองใจผูกพันกันโดยไม่รู้ตัว 

................................................................... 

“โอ้ย! ช่วยด้วยค่ะฉันเป็นตะคิว ช่วยด้วย!” 

“เมย์!” 

หัวใจของวิลเลียมหล่นวูบเมื่อหันมาแล้วพบกับร่างอรชรที่กำลังดำผลุบๆโผล่ๆอยู่กลางสระว่ายน้ำ เขาไม่รอช้าที่จะกระโดลงไปช่วยด้วยความรวดเร็ว แต่เมื่อว่ายน้ำไปหาเธอกลับต้องชะงักมองใบหน้างามนิ่ง 

“คุณหลอกผมเหรอเมย์” 

“เปล่าหลอกสักหน่อย เมื่อกี้ฉันเป็นตะคิวจริงๆ แต่ว่าตอนนี้หายแล้ว” 

เมลดาลอยหน้าลอยตาตอบหน้าตาเฉย พลางแอบลอบยิ้มในใจเมื่อหลอกเอาคืนเขาได้สำเร็จ เห็นเขาตัวเปียกแบบนี้แล้วอาการโมโหเมื่อกี้หายเป็นปลิดทิ้งหลงเหลือเพียงความสะใจเท่านั้น 

‘แสบจริงๆ…แม่คุณ’ 

วิลเลียมไม่อยากจะเชื่อว่าตัวเองจะเสียรู้คนตัวเล็กตรงหน้าได้ ปกติเขาเป็นคนฉลาดและไม่เคยเสียรู้คู่แข่งทางธุรกิจมาก่อน แต่ที่เป็นอยู่ตอนนี้อาจจะเป็นเพราะความเป็นห่วงและกังวลกลัวคนตัวเล็กจะเป็นอะไรไป แต่ก็ไม่คิดว่าเธอจะใช้ความห่วงใยของเขาหลอกกันได้ลงคอ 

“จะหนีไปไหน มานี่” 

เสียงดุออกคำสั่ง ขณะที่ว่ายน้ำมาใกล้ๆก่อนจะคว้าแขนเล็กออกแรงดึงให้เธอเข้ามาปะทะอกกว้างแข็งแรง แล้วรัดเธอไว้แน่นไม่ให้ร่างอรชรขยับหนีไปไหนได้ 

“ฉันหนาวแล้ว จะขึ้นไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า” 

“คิดว่าผมจะเชื่อเด็กเลี้ยงแกะเป็นครั้งที่สองงั้นเหรอ ไม่มีทาง!” 

เมลดาพยายามอย่างสุดความสามารถที่จะดิ้นรนออกจากอ้อมแขนแข็งแรงของคนตัวใหญ่ ขณะที่ใบหน้าหล่อเหลาขยับมาใกล้แทบจะชิดใบหน้าของเธอ วิลเลียมจับคางมนเชยขึ้น แล้วส่งสายตาแพรวพราวกวาดไปทั่วใบหน้างามช้าๆ เขาจงใจแกล้งสาวน้อยให้หน้าแดงเล่น และมันก็ได้ผลเพราะตอนนี้เมลดารู้สึกใจเต้นรัวแทบจะทะลุออกจากอก จนต้องกลั้นหายใจเพื่อควบคุมสติไม่ให้เตลิดไปไกล 

“ฉะ…ฉันขอโทษ ฉันไม่ได้ตั้งใจจะแกล้งคุณเลยนะ” 

เสียงหวานเถียง ขณะที่พยายามเบี่ยงใบหน้าหลบจมูกโด่งที่ค่อยๆซุกไซ้ลงมาชนแก้มเนียนสวยของเธอ 

“คุณวิลเลียมหยุดนะ อย่าทำแบบนี้” 

เมลดาร้องห้ามเมื่อลมหายใจอุ่นๆของเขาเป่ารดอยู่ไม่ห่างจากใบหน้างามของเธอ เรียกขนในกายให้ลุกชูชันไปทั่วทุกอณู  

“สายไปแล้วเบบี๋ นี่เป็นบทลงโทษของเด็กดื้อ” 

กล่าวจบ ชายหนุ่มก็ก้มหน้าลงมาจรดริมฝีปากแนบชิดบดเบียดปากอวบสวยทันที ก่อนที่จะดันลิ้นร้อนๆเข้ามาช่วงชิมความหอมหวานในโพรงปากหวานละมุน เขาลงโทษเธอด้วยกันเกี่ยวกระหวัดแล้วดูดดึงลิ้นนุ่มชุ่มชื้นของเธอเนิ่นนาน 

  

แสดงเพิ่มเติม

รีวิว (0)

เรื่องนี้ยังไม่มีรีวิว