ลีโอ หนุ่มเจ้าสำราญ รูปหล่อ บ้านรวย เป็นลูกชายคนโตของเจ้าของบริษัทขนส่งต่างประเทศชื่อดังและยังมีธุรกิจโรงบ่มไวน์เป็นของตัวเองตั้งแต่ยังเรียนมหาลัย
ด้วยนิสัยที่เป็นคนรักอิสระ ไม่ชอบให้ใครมาบงการชีวิต จึงออกมาใช้ชีวิตเองตั้งแต่เข้าเรียนมหาลัย หลังจากที่แม่จากไปด้วยเหตุการณ์ถูกรอบทำร้าย ชายหนุ่มก็หันหลังให้กับผู้เป็นพ่อ เพราะผู้เป็นพ่อชอบบงการชีวิตให้ทำตามกฎเกณฑ์ ชายหนุ่มจึงมีปากเสียงกันบ่อยๆ จนสุดท้ายต้องตัดขาดความสัมพันธ์ฉันท์พ่อลูกลง
ชีวิตในมหาลัยชั่งเป็นช่วงที่มีความสุขที่สุด ของลีโอ ด้วยความที่เป็นคนเจ้าชู้เล่ห์เหลี่ยมเยอะ จึงมีหญิงสาวมากมายเข้ามาเกี่ยวพันธ์
หลังจากเรียนจบก็ใช้ชีวิตเป็นช่างภาพอิสระอยู่ไม่นาน ก็ได้รับข่าวร้ายว่าผู้เป็นพ่อได้จากไปแล้ว น้องสาวผู้ไร้ที่พึ่งจึงต้องเรียกพี่ชายกลับมาช่วยดำเนินธุรกิจกับแม่เลี้ยงคนใหม่ที่รู้จักคุ้นเคยกันเป็นอย่างดี
จูเนียร์ นักเรียนทุนจากต่างประเทศ เธอมาจากครอบครัวที่ยากจน แต่ด้วยความสามารถและเป็นคนขยันทำให้เธอได้ไปเรียนต่อที่อิตาลี เพื่อผลักดันตัวเองให้มีชีวิตความเป็นอยู่ที่ดีขึ้น
ด้วยความที่เป็นหญิงสาวสวย รูปร่างสมส่วนหุ่นดีราวกับนางแบบ จึงถูกโมเดลลิ่งชวนให้ไปทำงานด้วย เธอจึงมีช่องทางในการหารายได้เพิ่ม นอกจากการทำงานเป็นเด็กเสริฟในผับหรู
ชีวิตในมหาลัยไม่ได้ราบรื่นอย่างที่คิด ด้วยความที่เป็นคนไร้เดียงสาในเรื่องของความรัก จึงพลาดท่าเสียทีให้กับลีโอ แต่ความรักครั้งนี้ไม่ได้สมหวังดั่งใจปรารถนา หญิงสาวต้องออกจากมหาลัยหลังพึ่งเข้าเรียนได้เพียงสองปี
การใช้ชีวิตในต่างแดนเพียงลำพัง ต้องดิ้นรนเอาตัวรอด ความยากลำบากที่หญิงสาวต้องเผชิญกลับแปลเปลี่ยนเป็นพลังให้เธอกลับมาเข้มแข็งอีกครั้ง
หญิงสาวตัดสินใจแต่งงานกับเศรษฐีเจ้าของบริษัทส่งออก ไม่นานสามีก็จากไป เธอจึงต้องบริหารงานแทนสามีพร้อมกับลูกเลี้ยงอย่างลีโอ
การกลับมาเจอกันครั้งนี้จะเป็นอย่างไร เมื่อภายในใจของหญิงสาวมีแต่ความแค้นที่สุมอยู่ภายในใจตลอดหลายปีที่ภายมา เธอจะจัดการกับปัญหาใหญ่อย่างไร เมื่ิอชายหนุ่มกลับมีแต่ความต้องการเธอ
////////////////////////////////////////////
“ออกไป อย่าเข้ามานะ”
“จะออกไปไหนครับคุณแม่ นี้มันห้องผมนะครับ”
“ใครเป็นแม่นาย”
หึ “เมียพ่อก็ต้องเป็นแม่เลี้ยงฉันดิ ไหนๆ พ่อฉันก็ไม่อยู่แล้ว เรามารื้อฟื้นความทรงจำกันหน่อยไหม”
“เลว ไอ้คนไม่มีความรับผิดชอบ ออกไปนะ”
หึ “อยากให้ฉันรับผิดชอบอะไรเธอดีละ เธอมันร่านเอง”
หมับ
ว้ายยย
“ปล่อยนะ ไอ้บ้า แกมันสารเลว”
ชายหนุ่มอุ้มร่างบางขึ้นพาดบ่าแกร่ง ก่อนจะเหวี่ยงคนตัวเล็กลงบนเตียงกว้างอย่างแรง จนใบหน้าสวยหวานเหยเกด้วยความเจ็บปวด
แควก แควก
กรี๊ดดดด
มือหนาดึงทึ้งชุดนอนตัวบางจนขาดวิ่นกองเกลื่อนอยู่บนพื้น นัยน์ตาคมจ้องมองร่างบางเปลือยเปล่าด้วยสายตานิ่งเรียบ
ปึก
กรี๊ดดดดด
“แน่นเกินไปนะ สงสัยพ่อฉันไม่ค่อยได้ใช้งาน”
ฮึก อือ “เลวทรามที่สุด เอาออกไป”
ปึก ปึก ปึก
กรี๊ดดดดด
“แหกปากให้ดังๆ ไปเลย เพราะไม่มีใครกล้าเข้ามาในเขตของฉันอยู่แล้ว”
ความป่าเถื่อนโหดร้ายที่ชายหนุ่มมอบให้ยิ่งเพิ่มพูนความโกรธแค้นให้กับหญิงสาว ร่างบางบอบช้ำอย่างหนักก่อนจะหมดสติไป
****นิยายเรื่องนี้แต่งขึ้นตามจิตนาการของนักเขียนเอง สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ (ฉบับที่2 พ.ศ.2558) ห้ามทำการดัดแปลงคัดลอก สแกนหรือดัดแปลง ส่วนใดส่วนหนึ่งของนิยายก่อนได้รับอนุญาต****
****เนื้อหาอาจมีความรุนแรงทางเพศและภาษาโปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน****
****ศิลปินในรูปไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องกับนิยายใดๆ ทั้งสิ้น โปรดอ่านนิยายด้วยความบรรเทิง****
Guest
