เมียขอทาน ของคุณชายรอง
ยู่จินเซียง เป็นลูกชายของลู่ซือเศรษฐีของเมืองเจียงซู ชายหนุ่มมีนิสัยเกเร ไม่เอาถ่าน อันธพาลเกเร เหยียดหยามคนต่ำต้อย
เฟยเทียน หญิงสาวกำพร้าพ่อแม่ ถูกคนโกงเอาบ้านไป เลยต้องมาเป็นขอทานเพื่อหาเลี้ยงตัวเองและเด็กเร่ร่อนทั้ง 5 คน
ในวันที่หิมะโปรยปรายหนาวเหน็บ เฟยเทียนได้ช่วยชีวิตยู่จินเซียงเอาไว้ เศรษฐีลู่ซือจึงให้หญิงสาวสามารถขออะไรก็ได้หนึ่งข้อโดยรับปากว่าจะให้ได้ทุกอย่าง เฟยเทียนอยากสั่งสอนคนยโสโอหัง สิ่งที่ขอจึงเป็นการแต่งงาน ยู่จินเซียงทั้งอับอายและโกรธที่ต้องมีเมียเป็นขอทาน จึงเหยียดหยามรังแก และโยนเงินให้แลกกับการยอมหย่าร้าง แต่ขอทานสาวไม่ยอมรับ
“นังขอทานต่ำต้อย เจ้าอยากได้อะไร ถึงจะยอมออกไปจากชีวิตของข้า แก้ว แหวน เงินทอง หรือสิ่งใดก็ว่ามา”
“ท่านไม่ต้องให้อะไรข้าทั้งนั้น ข้าขออย่างเดียวก็พอ…” คนที่ใช้ความมอมแมมปกปิดความสวยงามบนใบหน้า เอ่ยประโยคที่ทำเอาคุณชายรองแห่งตระกูลใหญ่แทบล้มทั้งยืน
“มาเป็นขอทานกับพวกข้าสิ”
เนรมิตรคำ
Guest
