ทาสเรือนพระยา

นอกกายนอกใจมวลรวมขมไม่อยากกลืน จบดีในแบบที่ควรเป็น แต่งในแนวทางของบริบทที่คนมีอำนาจเป็นใหญ่มาโดยตลอด ไม่มีพระเอกนายเอกมีแค่ตัวหลักดำเนินเรื่องนะคะ

บุคคลในนิยายและสถานที่ไม่มีอยู่จริง ภาษาที่ใช้อ้างอิงมาจากจินตนาการของคนเขียนที่ได้ยินได้อ่านมาผ่านๆ ไม่มีเจตนาบิดเบือนประวัติศาสตร์อันงดงามของไทย

"กระผมเป็นทาสต้อยต่ำไม่มีค่าคู่ควรอันใดกับพระยานาหมื่น"

รูปโฉมงดงามหมดจดหากเป็นของคนที่มีอำนาจวาสนาจักเป็นเรื่องดีแก่ตนเองอย่างมาก แต่ถ้าหากความงามล่มเมืองนี้เป็นของคนต่ำศักดิ์เเล้วไซร้ ความงดงามก็อาจกลับกลายเป็นภัยร้าย นำความวอดวายเข้าสู่ตน

พลช

"ข้ามีเมตตากับเจ้าเสมอข้าจะยกให้เจ้ามีศักดิ์เทียบท่านผู้หญิงของข้า"

ญาดา

"น้องใจจะขาดแล้วเจ้าคุณพี่ทำเยี่ยงนี้เหมือนเอาดินฝังกลบใบหน้าน้อง น้องหายใจไม่ออกแล้ว"

ชยิน

รักมิอาจหักห้ามจิตแม้นรักนั้นจะอยู่ที่ 'เรือนพระยา'

ชื่อตัวละครหลัก (คำแปล)

พลช (พะ-ลด หมายถึง ผู้ที่เกิดจาก พลังอันศักดิ์สิทธิ์เกิดจากอำนาจ

ชยิน (ชะ-ยิน หมายถึง ชัยชนะ)

ชาญ (คำวิเศษณ์ หมายถึง ชำนาญ, รู้, ว่องไว, คล่องแคล่ว)

ลลิต (ละ-ลิด หมายถึง งาม,น่ารัก) ปกติแล้วทาสหรือคนไม่บรรดาศักดิ์จะมีชื่อพยางค์เดียวอย่างไอ้แดงไอ้ดำประมาณนี้ แต่เราขอตั้งชื่อตัวละครหลัก สองพยางค์จ้า

ญาดา (ยา-ดา หมายถึงผู้รู้,นักปราชญ์)

ไม่อิงประวัติศาตร์ผูกเรื่องราวจากจินตนาการของคนแต่ง บาปเวรเหตุผลของตัวละครในเรื่องเกิดขึ้นจริงในนิยายเรื่องนี้เท่านั้นเน้นชิงรักหักสวาทโปรดใช้วิจารญาณในการรับอ่าน

คำเตือน นิยายเรื่องนี้เป็นโทนหม่นมักมีฉากรุนแรงทางความคิดคำพูดและการกระทำที่คาดเดาไม่ได้ของตัวละครหลักคนแต่งไม่ได้วางโครงเรื่องไว้จึงคาดเดาตัวละครไม่ได้ค่ะ ใครไม่ไหวกับบทชิงรักหักสวาทกักขังรุมข่มขืนฆ่าทรมานทำร้ายร่างกายผีสาง มนต์ดำนอกใจนอกกายรับอะไรที่เดาไม่ได้ลำบากคนแต่งแนะนำให้กดปิดนะคะ

ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านค่ะ

 คนแต่งไม่ได้สนับสนุนการข่มขืนคุกคามทางเพศกดขี่ผู้อื่นนะคะ

ขอบพระคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านนะคะ 🙏🙏🙏❤