บทนำ
มือเรียวที่กำลังร้อยลูกปัดอย่างเพลินๆ นั้น ถึงกับสะดุดกะทันหัน แล้วเงยหน้าขึ้นมามอง ‘แขก’ ในยามค่ำของเธอ นัยน์ตาคมสีนิลมองสบกับนัยน์ตาเขา ที่มองจ้องเธอมาอย่างแน่วแน่ กลิ่นแก้ววางงานในมือลงในกล่อง พยายามระงับไม่ให้มีอาการสั่น คิ้วเรียวขมวดมุ่นเข้าหากัน ริมฝีปากอิ่มเม้มชั่วครู่ แล้วคลายออก เสียงใสเอ่ยถามอย่างลังเล
“พี่ใหญ่พูดว่าอะไรนะคะ พี่ใหญ่ขอร้องอะไรแก้ว”
“พี่พูดว่า...”
อนลก้มหน้าลงนิดหนึ่ง ใช้นิ้วถูสันจมูกเบาๆ หมวกที่เขาสวมอยู่หลุบบังนัยน์ตาเขาไปเสียเกือบครึ่ง ทำให้เธอมองไม่เห็นนัยน์ตาคู่นั้นได้ชัดเจนนัก
“พี่จะขอร้องแก้ว ขอให้แก้วหมั้นกับพี่”
“พี่ใหญ่”
เธอมองเขาเหมือนกับว่าเขาเป็นสิ่งที่มหัศจรรย์ที่สุดในชีวิตเธอ นัยน์ตาของกลิ่นแก้วเบิกกว้าง มือใหญ่เรียวสวยกุมมือเธอไว้ กลิ่นแก้วกำลังรู้สึกเหมือนหัวใจจะหยุดเต้น...
ใช่...เหมือนหัวใจเธอกำลังจะหยุดเต้น กับสิ่งที่เธอได้ยิน อนลขอหมั้นเธอ!
“ทำไม?”
“คือพี่มีเรื่องเดือดร้อน พี่เห็นว่ามีคนเดียวที่จะช่วยพี่ได้ก็คือแก้ว แล้วพี่ก็ต้องการคู่หมั้นที่จะไปสะสางเรื่องเดือดร้อนครั้งนี้”
คำพูดจากริมฝีปากหนาได้รูป ทำให้คนที่กำลังรู้สึกเหมือนขึ้นสวรรค์เมื่อครู่ ตกวูบลงมาอย่างรวดเร็ว...
อ้อ...เขาต้องการเธอเป็นเพียงตัวหลอก
แล้วกลิ่นแก้วจะทำอย่างไรดีหนอ...