เธอกับเขา...คือเพื่อนร่วมคณะที่ไม่ต่างจากคนแปลกหน้า และเธอกับเขา...คือเจ้านายกับลูกน้องที่มีความลับบางอย่างซ่อนอยู่

 

กว่าเราจะรักกัน (My Love) NC18+ 

 

ไปร์ท ปาลิน เทพาวัฒนากุล 

หลิน พรไพลิน รุ่งอรุณ 

 

เธอกับเขา...คือเพื่อนร่วมคณะที่ไม่ต่างจากคนแปลกหน้า 

และเธอกับเขา...คือเจ้านายกับลูกน้องที่มีความลับบางอย่างซ่อนอยู่ 

  

  

ตัวอย่าง 

"เดี๋ยวพาไป" 

"ไปร์ท...จะพาเราไปดูหนังเรื่องนี้?"เธอถึงกับตาโตหันไปมองคนพูดอย่างไม่แน่ใจในสิ่งที่ได้ยิน มากกว่าความไม่แน่ใจคือความตกใจและมากกว่าความตกใจคือความดีใจ 

...แต่เธอกับเขาสนิทถึงขั้นไปดูหนังด้วยกันแล้วเหรอ 

"เธอบอกว่าอยากดู?"ปาลินเอ่ยขึ้นมองอีกฝ่ายด้วยสายตานิ่ง 

"ก็ใช่ เราอยากดู...หนังอาจจะเข้าช่วงที่เราเรียนจบ" 

"ทำไม?" 

"ตอนนั้น...ไปร์ทยังจะพาเราไปหรือเปล่า"เอ่ยถามไปแล้วก็อดจะหน้าแดงขึ้นมาไม่ได้ ถ้าเขาตอบว่าได้เท่ากับว่าเธอกับเขาจะต้องเจอกันอีก...แม้จะเรียนจบไปแล้วก็ตาม 

"ถ้าเธอยังอยากดู..." 

"..." 

"...ฉันก็จะพาไป" 

พรไพลินถึงกับยืนนิ่งตาเบิกกว้างหัวใจเต้นรัวใบหน้าที่แดงอยู่แล้วถึงขั้นแดงขึ้นไปอีก รู้สึกมือไม้อยู่ผิดที่ผิดทางไปหมด 

...ที่พูดแบบนั้นเขากำลังจีบเธออยู่ใช่ไหม  

  

...................................................................... 

 

“ทำไมถึงเลิกกันล่ะ?” 

พรไพลินถึงกับนิ่งหันกลับไปมองร่างสูงอย่างไม่เข้าใจว่าเขาหมายถึงอะไร 

“ดิฉันไม่เข้าใจว่าท่านรองหมายถึงอะไร”นี่เป็นคำพูดแรกที่เขาเอ่ยกับเธอในรอบสามปีที่กลับมาเจอกัน แต่เธอกับไม่เข้าใจมันสักนิดเดียว 

“เธอกับเพื่อนฉันไง?” 

เป็นอีกครั้งที่พรไพลินต้องเงยหน้าเพื่อสบตากับคนตรงหน้า ริมฝีปากบางเม้มเข้าหากันอย่างไม่รู้ตัว 

เธอกับเพื่อนเขา? 

นี่เหรอคือคำพูดที่เขาพูดกับเธอ... 

“ถ้าไม่เกี่ยวกับเรื่องงาน ขอไม่ตอบนะคะ”พรไพลินถึงกับเม้มปากแน่นเอ่ยขึ้นเสียงเรียบก่อนจะเดินออกจากห้องไปทันที 

 

...................................................................... 

  

“ผมกำลังจีบเธออยู่” 

“จีบ?” 

“ความจริงแล้วผมกับหลินเราเคยคบกันสมัยเรียน แต่มีเรื่องเข้าใจผิดทำให้เราต้องห่างกัน ตอนนี้ผมกำลังขอโอกาสจากเธออยู่” 

พรไพลินถึงกับตาโตไม่คิดว่าปาลินจะพูดถึงเรื่องที่เธอกับเขาเคยคบกัน เรื่องนั้นเธอไม่เคยบอกให้พงศ์พลินรู้ คนที่รู้เรื่องก็มีเพียงเพื่อนทั้งสามคน และอีกคนก็น่าจะเป็นสิงหา 

“คุณคิดว่าโอกาสมันสามารถให้กันได้ง่ายๆ?” 

“ผมจะสร้างมันขึ้นมาเอง ไม่ว่ามันจะลำบากหรือว่านานแค่ไหนก็ตาม โอกาสสำหรับผมไม่ได้รอให้หลินอนุญาตหรือหยิบยื่นให้ คำพูดนั้นมันก็แค่ข้ออ้างที่ผมใช้พูดกับเธอ ต่อให้เธอปฏิเสธผมก็ปล่อยเธอไปไม่ได้”ปาลินเอ่ยขึ้นเสียงหนักแน่นมองอีกฝ่ายด้วยสายตาจริงจัง 

“เห็นแก่ตัวดีนี่”พงศ์พลินเอ่ยขึ้นเสียงหยันมองอีกฝ่ายอย่างไม่พอใจ 

“ผมเห็นแก่ตัวได้มากกว่านี้ ขอแค่ได้เธอกลับมา” 

“เพื่ออะไร?” 

“...หัวใจ” 

“...” 

“ของผมที่อยู่กับเธอ” 

  

  

 ****************************************** 

 

สวัสดีค่ะนักอ่านทุกท่าน นิยายเรื่องนี้ไรท์ไม่ได้เปิดฟรีนะคะ แต่ยังติดกุญแจให้เหมือนเดิมค่ะ 

ขอบคุณนักอ่านทุกท่านที่ติดตามค่ะ...ศมณมาลย์ 

  

แสดงเพิ่มเติม

รีวิว (0)

เรื่องนี้ยังไม่มีรีวิว