กว่าเราจะรักกัน (My Love) NC18+
ไปร์ท ปาลิน เทพาวัฒนากุล
หลิน พรไพลิน รุ่งอรุณ
เธอกับเขา...คือเพื่อนร่วมคณะที่ไม่ต่างจากคนแปลกหน้า
และเธอกับเขา...คือเจ้านายกับลูกน้องที่มีความลับบางอย่างซ่อนอยู่
ตัวอย่าง
"เดี๋ยวพาไป"
"ไปร์ท...จะพาเราไปดูหนังเรื่องนี้?"เธอถึงกับตาโตหันไปมองคนพูดอย่างไม่แน่ใจในสิ่งที่ได้ยิน มากกว่าความไม่แน่ใจคือความตกใจและมากกว่าความตกใจคือความดีใจ
...แต่เธอกับเขาสนิทถึงขั้นไปดูหนังด้วยกันแล้วเหรอ
"เธอบอกว่าอยากดู?"ปาลินเอ่ยขึ้นมองอีกฝ่ายด้วยสายตานิ่ง
"ก็ใช่ เราอยากดู...หนังอาจจะเข้าช่วงที่เราเรียนจบ"
"ทำไม?"
"ตอนนั้น...ไปร์ทยังจะพาเราไปหรือเปล่า"เอ่ยถามไปแล้วก็อดจะหน้าแดงขึ้นมาไม่ได้ ถ้าเขาตอบว่าได้เท่ากับว่าเธอกับเขาจะต้องเจอกันอีก...แม้จะเรียนจบไปแล้วก็ตาม
"ถ้าเธอยังอยากดู..."
"..."
"...ฉันก็จะพาไป"
พรไพลินถึงกับยืนนิ่งตาเบิกกว้างหัวใจเต้นรัวใบหน้าที่แดงอยู่แล้วถึงขั้นแดงขึ้นไปอีก รู้สึกมือไม้อยู่ผิดที่ผิดทางไปหมด
...ที่พูดแบบนั้นเขากำลังจีบเธออยู่ใช่ไหม
......................................................................
“ทำไมถึงเลิกกันล่ะ?”
พรไพลินถึงกับนิ่งหันกลับไปมองร่างสูงอย่างไม่เข้าใจว่าเขาหมายถึงอะไร
“ดิฉันไม่เข้าใจว่าท่านรองหมายถึงอะไร”นี่เป็นคำพูดแรกที่เขาเอ่ยกับเธอในรอบสามปีที่กลับมาเจอกัน แต่เธอกับไม่เข้าใจมันสักนิดเดียว
“เธอกับเพื่อนฉันไง?”
เป็นอีกครั้งที่พรไพลินต้องเงยหน้าเพื่อสบตากับคนตรงหน้า ริมฝีปากบางเม้มเข้าหากันอย่างไม่รู้ตัว
เธอกับเพื่อนเขา?
นี่เหรอคือคำพูดที่เขาพูดกับเธอ...
“ถ้าไม่เกี่ยวกับเรื่องงาน ขอไม่ตอบนะคะ”พรไพลินถึงกับเม้มปากแน่นเอ่ยขึ้นเสียงเรียบก่อนจะเดินออกจากห้องไปทันที
......................................................................
“ผมกำลังจีบเธออยู่”
“จีบ?”
“ความจริงแล้วผมกับหลินเราเคยคบกันสมัยเรียน แต่มีเรื่องเข้าใจผิดทำให้เราต้องห่างกัน ตอนนี้ผมกำลังขอโอกาสจากเธออยู่”
พรไพลินถึงกับตาโตไม่คิดว่าปาลินจะพูดถึงเรื่องที่เธอกับเขาเคยคบกัน เรื่องนั้นเธอไม่เคยบอกให้พงศ์พลินรู้ คนที่รู้เรื่องก็มีเพียงเพื่อนทั้งสามคน และอีกคนก็น่าจะเป็นสิงหา
“คุณคิดว่าโอกาสมันสามารถให้กันได้ง่ายๆ?”
“ผมจะสร้างมันขึ้นมาเอง ไม่ว่ามันจะลำบากหรือว่านานแค่ไหนก็ตาม โอกาสสำหรับผมไม่ได้รอให้หลินอนุญาตหรือหยิบยื่นให้ คำพูดนั้นมันก็แค่ข้ออ้างที่ผมใช้พูดกับเธอ ต่อให้เธอปฏิเสธผมก็ปล่อยเธอไปไม่ได้”ปาลินเอ่ยขึ้นเสียงหนักแน่นมองอีกฝ่ายด้วยสายตาจริงจัง
“เห็นแก่ตัวดีนี่”พงศ์พลินเอ่ยขึ้นเสียงหยันมองอีกฝ่ายอย่างไม่พอใจ
“ผมเห็นแก่ตัวได้มากกว่านี้ ขอแค่ได้เธอกลับมา”
“เพื่ออะไร?”
“...หัวใจ”
“...”
“ของผมที่อยู่กับเธอ”
******************************************
สวัสดีค่ะนักอ่านทุกท่าน นิยายเรื่องนี้ไรท์ไม่ได้เปิดฟรีนะคะ แต่ยังติดกุญแจให้เหมือนเดิมค่ะ
ขอบคุณนักอ่านทุกท่านที่ติดตามค่ะ...ศมณมาลย์
Guest
