[APH]รักวุ่นๆของไทยซัง[ตอนที่ 1]

และนี่ก็คือตัวเอกของเรื่องจ๊ะ

วันที่ท้องฟ้าแจ่มใส ณ โรงเรียนเฮตาเลีย! นี่เป็นเรื่องราวฟินๆฮาๆที่มีตัวเอกเป็น ไทยซัง ที่เป็นตัวเริ่มเรื่อง!
.
.
.
.
.
"ตึก ตัก ตึก"//เสียงฝีท้าวที่เดินมาตามทาง รร.
.
.
.
"อ๊ะ เช้านี้มีกรีบดอกซากุระบานเต็มเลยนะจ๊ะ"//ชายหนุ่มร่างบางใบหน้าเรียวยาวที่สวมแว่นตากรอบหนาเล็กน้อยเงยหน้าขึ้นมองชมดอกซากุระในยามเช้าที่ออกดอกบานสพลั่งที่หน้า รร.
.
.
"คุณไทย! อรุณสวัสดิ์ครับ"
//ไทยสดุ้งเล็กน้อยก่อนจะหันไปตามเสียงที่ทักทายตนเองก่อนจะยิ้มออกมาเพื่อทักทายตอบ
"ไทย : อรุณสวัสดิ์จ๊ะ คุณอินเดีย"
อินเดียมองไทยด้วยสายตาสงสัยก่อนจะยื่นมือตนเองไปสัมผัสที่แก้มอ่อนนุ่มของไทย
"ไทย : อะเอ่อ มีอะไรหรอจ๊ะ?"
"อินเดีย : มีกลีบซากุระติดอยู่ที่แก้มน่ะครับ..ดูแล้วสวยมากเลย"
//อินเดียพูดชมและหยิบกลีบซากุระออก
.
"ไทย : อ๊ะ ขอบคุณนะจ๊ะ...((คุณอินเดียคงจะหมายถึงดอกซากุระรึป่าวนะจ๊ะ))
//ไทยคิดพลางมองไปที่อินเดียที่ยังคงจ้องมองตนด้วยรอยยิ้มแปลกๆที่ตนก็ไม่เข้าใจว่าทำไมถึงมองเขาด้วยสายตาแบบนั้น
"อินเดีย : คุณไทยไปกันเถอะครับเดี๋ยวจะสายเอา"
"ไทย : อ๊ะ! จริงด้วยสิจ๊ะ ไปกันเถอะจ๊ะ"
//ไทยเดินก้าวผ่านเข้าไปทางประตูหน้า รร. ก่อนระฆังเริ่มเรียนชั่วโมงแรกจะเริ่มขึ้น!
"ตึ้ง~ ตึ้ง~ ตึ้ง~"
.
.
.
.
.
"((ตึก ตึก ตึก ตึก!))" 
//เสียงฝีเท้าที่เร่งรีบของไทยและอินเดียที่วิ่งตรงดิ่งสู่ห้องเรียนของตน "คลืดดด!" //ไทยรีบเลือนประตูห้องเรียนออกเพื่อที่จะเข้าเรียนในชั่วโมงแรกให้ทันก่อนที่จะโดนอาจารย์ที่ปรึกษาของเขาทำโทษ . .
"ไทย : แฮ่กๆ กะ เกือบไปทันแน่ะจ๊ะ เฮ่อ~"
"อินเดีย : แฮ่กๆ หืม" //อินเดียหันไปมองตรงทางเดินนอกห้องเรียนก่อนจะรีบบอกไทย 
"อินเดีย : คุณไทย! ผมว่าเรารีบเข้าไปนั่งที่กันดีกว่านะครับ" //อินเดียพูดก่อนจะดึงมือไทยเดินเข้าห้องเรียนไป
"ไทย : อ๊ะ จ๊ะๆ" ขณะที่ไทยโดนอินเดียลากไปนั่งที่โต๊ะ สายตาภายในห้องเรียนก็พากันจับจ้องไปที่ไทย . . 
"ไทย : เฮ่อ~ ((วันนี้ก็เกือบสายอีกแล้วอะน้า))"//ไทยถอนหายใจเบาๆพลางคิดอะไรไปเลื่อย . .

((คลืดด!! ตึง! ตึก ตึก))

เสียงเลื่อนประตูเสียงดังและตามมาด้วยเสียงฝีเท้าที่ดูทรงพลังเดินตรงเข้าห้องมาพร้อมกับสมุดจดบันทึกประจำวัน 
"เอ้า! วันนี้ทุกคนมากันครบนะ! มีใครขาดตกบกพร่องอะไรก็ว่าออกมา!" 
//ร่างสูงใหญ่และเสียงที่ทุ่มและดูแข็งแกร่งที่ทำหน้าที่เป็นอาจารย์ที่ปรึกษาตะโกนถามก่อนจะเปิดดูสมุดเพื่อเช็คชื่อ

"อาจารย์~♡คุณพี่ว่า~วันนี้มีคนมาสายนะจ๊ะ~♡"
"ไทย : !! ((คุณฝรั่งเศษ))" 
"อาจารย์เยอรมัน : ว่าไงนะ! ใครกันที่เข้าคาบของฉันสาย" //เยอรมันจ้องเขม่งไปที่ไทยก่อนจะมีเสียงค้านขึ้นมาหยุดไว้ 
"อาจารย์ ผมว่าคนที่มาสายน่าจะเป็นฝรั่งเศษคุงมากกว่าน้า (*^-^*) โค่ล โค่ล โค่ล"
//รัสเซียพูดพร้อมกับจ้องเขม่งไปที่คุณพี่ฝรั่งเศษพร้อมรอยยิ้มที่แฝงไปด้วยความน่ากลัวที่ทำเอาคุณพี่ขนลุกซู่ 
"ฝรั่งเศษ : มะแหม~คุณพี่แค่ล้อเล่นเองน่า~จะมีใครมาสายได้กันล่ะจ๊ะ"//คุณพี่ฝรั่งเศษหน้าซีดไปก่อนจะรีบเบือนหน้าหนีจากรัสเซียที่นั่งอยู่ข้างๆกัน
"อาจารย์เยอรมัน : เฮ่อ ให้ตายสิ เอ้า!พวกนายเงียบๆกันหน่อย วันนี้เรามาเริ่มโฮมรูม กันได้แล้ว! เอาสมุดขึ้นมาจดกันด้วยล่ะ"// เยอรมันพูดจบก็หันหลังไปหยิบช็อกขึ้นมาเขียนบนกระดาน
"ไทย : ((คุณรัสเซียขอบคุณนะจ๊ะ~))//ไทยพูดขอบคุณรัสเซียในใจและคิดว่าหมดคาบนี้คงจะต้องไปขอบคุณเขาซะหน่อยแล้ว!

. . . -----------(25 นาทีต่อมา)--------------- . .

"ไทย : อ๊ะ เขียนผิดซะแล้วสิจ๊ะ~" 
//ไทยก้มลงควานหายางลบที่ใต้โต๊ะของตัวเองและพบว่า.....((ไม่ได้เอามาซะแล้วจ้า~(*^v^*)))
"ไทย : เอ่อ ขอโทษนะจ๊ะ ขอยืมยางลบหน่อยได้ไหมจ๊ะ?"//ไทยหันไปขอยืมยางลบคนที่ตัวเล็กกว่าที่นั่งอยู่ข้างๆตนที่ตั้งอกตั้งใจเรียนอย่างจริงจังด้วยใบหน้าสวยผิวขาวราวกับหิมะยามเช้าที่เข้ากันกับใบหน้าเคร่งขลึมก่อนจะหันมามองไทย 
"อ๊ะ ไทยซัง ไม่ได้เอายางลบมาหรอครับ นี่ครับ"//ชายร่างบางกว่าเล็กน้อยยื่นยางลบให้ไทยก่อนจะยิ้มเล็กน้อยให้แล้วหันกลับไปตั้งใจเรียนต่อ
"ไทย : ขอบคุณจ๊ะ คุณญี่ปุ่น"//ได้ยางลบเสร็จไทยก็ก้มหน้าก้มตาลบคำผิดที่ตัวเองเขียน

. . . ~(ตึ้ง~ตึ้ง~)~ . .

"อาจารย์เยอรมัน : เอาล่ะ หมดคาบโฮมรูมแล้ว พรุ้งนี้อย่าลืมส่งการบ้านล่ะ!"
((ตึก ตึก คลืดด ตึง!)) 
//อาจารย์เยอรมันพูดจบก็เดินออกไปอย่างเร่งรีบ

. . ((แซดๆ)) //เสียงคลึกคลื้นภายในห้องดังขึ้นมาทันที . .

"ไทย : คุณรัสเซียจ๊ะ เมื่อเช้าขอบคุณมากนะจ๊ะ"//ไทยเดินมาขอบคุณรัสเซียถึงโต๊ะด้วยรอยยิ้ม 
"รัสเซีย : โค่ล โค่ล โค่ล อื้ม ผมแค่ไม่อยากเห็นไทยคุงโดนทำโทษน่ะ ♡"//รัสเซียพูดพลางจ้องมองไทยด้วยสายตาอ่อนโยนเล็กน้อยก่อนจะมีเสียงขัดขึ้นมาจนทำให้รัสเซียถึงกับชงักไป
"เฮ้! ไทย! วันนี้เธอมาเที่ยวบ้านฉันได้ไหม ฉันมีของเจ๋งๆจะให้เธอดูด้วยล่ะ! HaHaHa"//ชายร่างที่สูงใหญ่กว่าไทยเดินเข้ามากอดคอไทยพร้อมกับเสียงที่ดังลั่นชักชวนไทยด้วยรอยยิ้มกว้างแบบเด็กๆกับผมสีฟางตาสีฟ้าที่ทำเอาไทยที่กำลังคุยกับรัสเซียสดุ้งตกใจเล็กน้อย 
"ไทย : คุณอเมริกา วันนี้ฉันต้องอยู่ชมรมกับคุณอินเดียน่ะจ๊ะคงจะกลับช้าหน่อย"
"อเมริกา : เอ๋ น่าเสียดายนะ! ถ้าเธอไม่มา ระวังจะเสียใจภายหลังล่ะ"//อเมริกาพูดพลางจ้องมาในตาของไทยทำเอาไทยเหงื่อตกเลยทีเดียว 
"รัสเซีย : ถ้าไทยไม่อยากไปก็อย่าไปบังคับเขาสิ~ โค่ล โค่ล โค่ล" //รัสเซียเดินมาอยู่ด้านหลังไทยพร้อมกับจ้องเขม่งไปที่อเมริกาด้วยสายตาอาฆาต อเมริกาก็ไม่เกรงกลัวต่อสายตานั่นจึงทำการโต้ตอบกลับไปจนเกิดสายฟ้าสถิดรุนแรง 
"ไทย : ...(*^-^*)"((เอ่อ ฉันว่าฉันกลับไปนั่งที่ดีกว่าจ๊ะ))"
.
.
. . . . . . ----ช่วงพักกลางวัน----- . .
.
.
"ไทย : จะกินอะไรดีน้า~"//ขณะที่ไทยกำลังเก็บอุปกรณ์การเรียนก็กำลังคิดเพลินๆว่ากลางวันนี้จะกินอะไรเพราะว่าเขาไม่ค่อยเอาข้าวกล่องมากินที่ รร.(ไทยคุงมีแอบขี้เกียจเล็กน้อย...) 
"อินเดีย : คุณไทย ไปโรงอาหารกัน" //ชายผู้เป็นเพื่อนสนิทร่วมชมรมเดียวกันเดินมาเอ่ยปากชวนไทยที่กำลังคิดอยู่ว่าจะกินอะไรดี
"ไทย : จ้า~"//ขณะที่ไทยกำลังจะลุกขึ้นเดินก็มีเสียงที่คุ้นเคยเรียกไทยไว้ก่อนที่ไทยจะหยุดและหันไปตามเสียงที่เรียกตน 
"ไทยซัง!"
"ไทย : จ๋า?"//ไทยขานรับและยิ้มหวานให้กับชายร่างเล็กกว่าตนที่กำลังยืนถือข้าวกล่องกล่องใหญ่ไว้หนึ่งกล่อง

.

.

.

.

โปรดติดตามตอนต่อไป..

ขอบคุณที่เข้ามาอ่านกันนะจ๊ะ นี่ก็ถือเป็นฟิคเรื่องแรกเลยที่แต่งน่ะจ๊ะ เพราะชอบพี่ไทยมากเลยให้เป็นตัวเอกซะเลย!