ที่นั่งด้านข้างที่ว่างเสมอ

"และสำหรับผู้ที่ได้รับรางวัล  

นักแสดงหน้าใหม่ยอดเยี่ยม 

ประจำปีนี้ 

คือ 

อานนท์ ชีระวรานนท์ 

จากเรื่อง......." 

เสียงผู้ประกาศ ประกาศรายชื่อผู้ชนะรางวัลนักแสดงหน้าใหม่ 

เรียกเสียงโห่ร้องให้กับผู้ชมที่อยู่ในสถานที่จัดงานและเหล่าบรรดาแฟนคลับที่มาเฝ้าชม 

ทุกคนต่างโห่ร้องออกมาด้วยเสียงที่แสดงถึงความยินดีที่ 

รายชื่อที่ประกาศออกมา  

คือ 

นักแสดงที่พวกเค้าชื่นชอบและชื่นชม 

นักแสดงหลายต่อหลายคนต่างลุกขึ้นยืน ปรบมือให้ 

เพื่อให้เกียรติกับผู้ได้รับรางวัล 

ด้วยความชื่นชม 

กับความทุ่มเทของนักแสดงหนุ่มที่เหมาะสมแล้วที่จะได้รับรางวัลนี้ 

ความทุ่มเทอย่างหนักของเค้า 

ซึ่งมันก็เหมาะสมเป็นอย่างยิ่ง 

ที่เค้าควรจะได้รับรางวัลนี้ 

ส่วนเด็กหนุ่มเจ้าของชื่อและรางวัล 

ก็ค่อยๆลุกขึ้นจากเก้าอี้นั่งของตัวเอง 

ด้วยความรู้สึกมากมายหลายอย่าง 

ทั้งตื่นเต้น ดีใจและประหม่า 

หลากหลายความรู้สึกที่ประดังเข้ามาพร้อมๆกันจนเจ้าตัวเองก็ทำสีหน้าไม่ถูก 

"พี่นนท์!!!!!" 

เสียงของแฟนคลับที่เฝ้าติดตามนักแสดงหนุ่ม 

ตะโกนออกมาเสียงดัง 

เพื่อเรียกนักแสดงหนุ่มที่เธอชื่นชอบ 

เธอและเพื่อนๆต่างปรบมือกันอย่างสุดแรง 

และชูป้ายไฟที่เป็นชื่อนักแสดงหนุ่ม 

เพื่อให้เห็นว่า 

ตรงกลุ่มของพวกเธอ 

คือ 

แฟนคลับที่มาเฝ้าติดตามความเป็นไปของนักแสดงหนุ่ม 

ที่พวกเธอชื่นชอบ 

"แกรๆๆๆๆ พี่นนท์ของพวกเราได้รับรางวัลจริงๆด้วย!!!! 

ตามที่คาดเอาไว้เลย" 

เสียงของอีกหนึ่งเด็กสาวพูดกับเพื่อนด้วยความดีใจและตื่นเต้น 

ที่รายชื่อที่ถูกประกาศออกมา 

คือชื่อของคนที่พวกเธอชื่นชอบ 

ต่างคนต่างกระโดดโลดเต้นอย่างดีใจ 

ที่ผลที่ออกมาเป็นไปตามที่พวกเธอคาดหวังเอาไว้ 

เสียงปรบมือดังกึกก้องไปทั่วทั้งห้องจัดงานและยาวนาน 

ซึ่งหนึ่งในเสียงปรบมือนั้น 

ก็เป็นผมด้วยอีกหนึ่งคน 

ที่ลุกขึ้นยืนปรบมือให้กับความสำเร็จของเด็กหนุ่ม 

ที่กำลังเดินขึ้นไปบนเวทีเพื่อรับรางวัลที่เพิ่งประกาศออกมาแบบสดๆร้อนๆ 

นนท์ เดินไปอย่างช้าๆ และสำรวม 

เค้าพยายามไม่แสดงอาการและความรู้สึกของเค้าให้ออกมามากมายนัก 

แต่ผมรู้ดีว่า 

ในใจของเค้าเองกำลังตื่นเต้นอยู่ไม่น้อย 

แต่เค้าเพียงยิ้มและโค้งให้กับเสียงปรบมือเหล่านั้น 

เพื่อแสดงความขอบคุณ 

กับเสียงปรบมือที่มอบให้เค้า 

จนกระทั้ง 

เค้าเดินขึ้นไปรับรางวัลบนเวทีจากนักแสดงหนุ่มอีกคนที่ได้รับรางวัลปีก่อนหน้านี้ 

"ยินดีด้วยนะครับ" 

"ขอบคุณครับ" 

นนท์ ตอบขอบคุณกับคำแสดงความยินดีนั้น 

แล้วเค้าก็หันมาชูรางวัลในมือของเค้าพร้อมรอยยิ้มที่เจืออยู่บนใบหน้า 

เสียงปรบมือถึงค่อยๆเบาบางลง 

เพื่อเปิดโอกาสให้เด็กหนุ่มได้พูดความรู้สึกเกี่ยวกับรางวัลที่ได้รับ 

นนท์มองไปทั่วๆทั้งห้องจัดงาน 

และเค้าก็เริ่มพูดแสดงความรู็สึกออกมาจากใจ 

"ผมขอขอบคุณทุกๆคนที่คอยสนับสนุนผมมาตลอดนะครับ 

ผมคงไม่สามารถมาถึงจุดนี้ได้ 

ถ้าไม่มีกำลังใจจากทุกๆคน 

แม้ว่าก่อนหน้านี้ 

ผมจะต้องเผชิญกับเรื่องราวอะไรมามากมาย 

จนบางครั้งก็เคยท้อจนอยากจะถอยหนี 

แต่เพราะกำลังใจของทุกคน 

ที่คอยผลักดันและเติมเต็มให้ผมลุกขึ้นยืนได้อีกครั้ง 

ถ้าให้ผมเอ่ยชื่อของทุกคนที่ค่อยสนับสนุนผม คงต้องใช้เวลานานแน่ๆครับ 

แต่ผมขอลองให้คุณยกมือขึ้นมาแล้วชี้เข้าหาตัวเองนะครับ 

คนที่กำลังถูกชี้นั้นแหละครับ 

คือคนที่ผมอยากจะขอบคุณเสมอมาจากใจครับ 

ขอบคุณมากครับ" 

นนท์ โค้งคำนับขอบคุณให้อีกครั้ง 

พร้อมกับชูรางวัลในมือพร้อมกับรอยยิ้ม 

อีกครั้งที่เสียงปรบมือดังขึ้น 

เพื่อแสดงความรู้สึกชื่นชมที่มีให้กับนักแสดงหนุ่มหน้าใหม่ที่เพิ่งได้รับรางวัล 

"แกรๆๆ นี่นนท์เค้าต้องหมายถึงพวกเราแน่ๆเลย" 

เด็กสาวพูดออกมาอย่างเข้าข้างตัวเอง 

"ใช่ๆพวกเราแน่ๆ" 

เด็กสาวต่างสนับสนุนความคิดเหล่านั้นของตนเอง 

ส่วนผม ก็ได้แต่ปรบมือให้กับเด็กหนุ่มที่กำลังยืนเด่นอยู่กลางเวที 

เสียงปรบมือของผม 

แม้มันจะกลืนหายไปกับเสียงปรบมือของคนอื่นทั่วไป 

แต่มันก็มาจากใจและความรู้สึกชื่นชม 

อย่างจริงใจที่มีให้กับเด็กหนุ่มคนนี้ 

ความจริงใจที่มีให้ 

สำหรับเด็กหนุ่มที่กำลังยืนโปรยยิ้มให้กับทุกๆคนอย่างมีความสุข 

ซึ่งเค้าเองคงรู้สึกได้ว่า 

ทุกคนที่กำลังปรบมือให้กับเค้า 

ทุกคนต่างกำลังชื่นชอบและชื่นชมในความสามารถของเค้า 

ไม่น้อยไปกว่ากัน 

ส่วนผมเอง 

ก็ชื่นชมเด็กหนุ่มคนนี้ไม่น้อยไปกว่าใคร 

เพราะผมเอง 

ก็เป็นคนหนึ่งที่เห็นทุกความเป็นไปของเด็กหนุ่มคนนี้ 

ตั้งแต่เริ่มแรก 

จนมาถึงวันนี้ 

ทุกช่วงเวลาที่เค้ามีความสุข 

ทุกช่วงเวลาที่เค้าทุกข์ 

จนต้องแอบนั่งร้องไห้อยู่เงียบๆคนเดียว 

ทุกช่วงเวลาที่เค้าเหนื่อยแสนสาหัส 

จนผลอยหลับไปอย่างไม่รู้ตัว 

หรือ 

ในช่วงเวลาที่เค้า 

อยากจะพูดคุย ปรึกษา หรือขอความคิดเห็น 

ผมก็จะเป็นคนคนนั้น 

ที่คอยอยู่เป็นทุกอย่างให้กับเค้า 

ในทุกช่วงเวลาที่เค้าต้องการ 

เสมอ 

-------