“คุณๆ ไอ้เสียผีนี่มันคืออะไรอ่ะ”
ขุนเขาสะกิดถามเพราะยังข้องใจกับคำพูดของแม่เฒ่าและชาวบ้าน ที่บอกว่าผิดผีบ้างล่ะ ต้องเสียผีบ้างล่ะ ซึ่งตนไม่เคยได้ยินคำเหล่านี้มาก่อน จึงไม่เข้าใจ จึงต้องสะกิดถามหญิงสาวที่นั่งอยู่ข้างๆ
“เสียผี ก็คือ เรา…คุณและฉัน ต้องแต่งงานกันยังไงล่ะ”
คำตอบของร่างบางทำเอาขุนเขาอ้าปากค้างดวงตาคมเบิกโพลงแทบจะถลนออกมานอกเบ้า
“แต่งงาน!!!”
ขุนเขาหลุดโพล่งออกมาเสียงดังจนเกือบเป็นตะโกน
“แม่เฒ่า…เรายังไม่พร้อมค่ะ มีทางอื่นมั้ยคะ ที่จะทำพิธีขอขมา แต่ไม่ต้องเสียผีกัน”
ม่อนดอยยังคงต่อรอง
แม่เฒ่าหัวเราะหึหึอยู่ในลำคอพลางมองหน้าสองหนุ่มสาวสลับกันไปมาก่อนจะเอ่ยยิ้มๆ
“ลิขิตโชคชะตา ด้ายแดงนำพาบุรุษจากฟากฟ้ามาสู่ดิน…”