ความทรงจำของหัวใจ

♥️ ความทรงจำของหัวใจ ♥️

เรื่องนี้เป็นภาคของน้องมิ้วกับพี่ซันที่บิวเขียนตอนเรียนพยาบาลค่ะ แต่ตอนนั้นขาดแรงบันดาลใจกระทันหัน 😂 เขียนไปบีบหัวใจไป เลยทิ้งค้างเอาไว้อย่างนั้น 🤣🤣🤣 ประมาณปี 2550 เพื่อนยุให้อัปใน pantip

Link นี้ค่ะ

http://topicstock.pantip.com/writer/topicstock/2008/02/W6376819/W6376819.html

พอดีมีผู้อ่านท่านหนึ่งทัก in box มา บอกว่าดีใจมากที่ได้อ่านอีกครั้ง ขอบคุณนะคะ 😊🙏🏻 ดีใจเหมือนกัน เหมือนได้เจอเพื่อนเก่าคอเดียวกัน วัยเดียวกัน??? 🤣🤣🤣 หยอกๆๆๆ อิอิอิ

บิวเลยตั้งใจเก็บมาปัดฝุ่น เขียนสั้นๆ (หรือเปล่า? 😂) เก็บไว้ในความทรงจำ ต่อยอดจินตนาการที่ขาดหายไป เรื่องนี้อัปให้อ่านฟรีนะคะ แทนคำขอบคุณจากใจที่ผู้อ่านเมตตาและสนับสนุนบิวมาตลอด 😊🙏🏻 แต่ไม่กล้ารับปากเรื่องเวลาในการอัป 😂 หน้าที่หลักแน่นมากเช่นเคย 😂 แล้วก็ขออัปพี่เบนซ์เป็นหลักก่อน

~~~🌸🌿~~~,,~~~🌸🌿~~~

ภายหลังสำเร็จการศึกษา “พี่ซัน” มุ่งหน้าลงใต้ทันทีด้วยอุดมการณ์อันแรงกล้าที่จะเป็นส่วนหนึ่งในการดับไฟใต้โดยมีสาวน้อยร่างบอบบางยืนส่งทางพร้อมคำมั่นสัญญา

“เอาไว้มิ้วเรียนจบมิ้วจะลงใต้กับพี่ซันนะคะ มิ้วอยากทำตัวให้เป็นประโยคกับสังคมบ้างถึงแม้จะเป็นน๊อตเครื่องจักรเพียงแค่ชิ้นเล็ก ๆ แต่มิ้วก็ภูมิใจที่ได้เป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้เครื่องจักรเดินหน้าต่อไปได้”

ระยะทางที่ห่างไกลไม่มีอะไรรับประกันความสัมพันธ์…นอกจากความไว้วางใจ…และเครื่องมือสื่อสารไร้สายที่โทรไตร่ถามสารทุกข์สุกดิบเติมกำลังใจให้กันและกันเป็นประจำ

อัศวินียิ้มทั้งน้ำตาเมื่อรู้ว่า…พี่ซัน…ต้องแต่งงาน…แถมยังแซวทั้งสะอื้น

“ถ้ามีเจ้าตัวเล็กน้องมิ้วขอเป็นอานะคะ ขอให้…พี่ชาย…โชคดี…รักพี่สะใภ้ให้มากกว่าที่เคยบอกมิ้ว”

มือเรียวกระพุ่มไหว้พร้อมค้อมศีรษะด้วยความอ่อนโยน ยามเงยหน้าขึ้นสบตารอยยิ้มนั้นช่างอ่อนหวานนักแต่แววตาเจ็บปวดเหมือนสัตว์ถูกทำร้ายบาดเจ็บ ร่างสูงใหญ่ที่เคยผจญทั้งการถูกลอบยิงและการวางระเบิดมาแล้วนับไปถ้วนจากเหตุการณ์ไฟใต้ระอุ วันนี้....ใบหน้าและแววตาดูอ่อนล้ายิ่งนัก

“ถึงแม้พี่ไม่สามารถย้อนเวลากลับไปแก้ไขสิ่งผิดพลาดที่ทำกับน้องมิ้วได้ แต่พี่อยากบอกว่า ไม่ว่าวันนี้หรือวันไหนๆ แต่พี่ซันก็ยังรักและเป็นห่วงน้องมิ้วเหมือนเดิม พี่จะยืนมองคอยดูแลมิ้วอยู่ห่างๆ ภาวนาให้มิ้วเจอคนที่เค้ารักและดูแลมิ้วได้ดีกว่าพี่ และ...ไม่ทำให้มิ้วเสียใจเหมือนที่พี่เคยทำ”

~~~🌸🌿~~~,,~~~🌸🌿~~~

เขียนเรื่องนี้…เพลงนี้ก็แวบขึ้นมาในหัว 😊

🎤🎶😊 สาย...น้ำเชี่ยวโกรกไหล วกวนแล้วไหลไป ไหลไปแล้วไม่กลับมา

คิด...เปรียบไปก็คล้ายเหมือนว่า

รักเอยไม่คืนหวนมา จากลาไปยังหนใด 🎤🎶😊

🎤🎶🥺 คิดถึงเมื่อก่อนเคย รักฉันเป็นสุขเอย ไหนเลยจึงต้องจากไกล

คอยเฝ้าคอยคร่ำครวญหวนไห้ รักเธอจากไปแล้วใย

จากไปเหมือนสายน้ำวน 🎤🎶🥺

ขอบคุณสำหรับทุกกำลังใจที่มีให้นัก (ฝึก) เขียนคนนี้ 😊🙏🏻 ยินดีน้อมรับทุกคำติชมเพื่อพัฒนาตัวเองค่ะ ❤️❤️❤️