ข้อหาหัวใจ

“อยากให้ฉันทำตัวว่านอนสอนง่ายเหมือนลูกนกลูกกา ก็ช่วยพูดกับฉันให้มันดีๆ หน่อย ไม่ใช่เลี้ยงจิกกัดดูถูกกันทุกครั้งที่สบโอกาส” 

“หึ ก็เปลือกนอกเธอเหมือนลูกนกลูกกา แต่จริงๆ แล้วเธอมันเป็นลูกอีแร้งชัดๆ” 

นั่นประไร 

อัญรินทร์สบตากับเขาอย่างไม่เกรงกลัว เม้มริมฝีปากแน่นพยายามระงับอารมณ์ 

“ว่าฉันเป็นลูกอีแร้ง คุณก็คงเป็นหมาใน สัตว์ที่ชอบกินซากเหมือนกัน” 

“ปากดี” 

ได้ฟังคำเปรียบเปรยของเธอภรินก็ทั้งโกรธและรู้สึกขบขันอยู่ไม่น้อย ปากคอเราะร้ายไม่เบา 

^ 

^ 

^ 

เรื่องนี้พระนางเค้ามีฉายาน่ารักๆ ตั้งให้กันด้วยนะคะ 

ลูกอีแร้ง & เจ้าชายหมาไน 

กดติดตามไว้ด้วยน้า 

และส่งคอมเมนต์ให้กันด้วยนะค้า