กรุ่นรักกลิ่นสุรา

" ท่านพ่อข้าวางยาภรรยาท่านเหตุใดถึงไม่ไล่ข้าออกจากจวน " 

อวิ๋นฝานได้แต่มองบิดาด้วยสายตาคาดคันเอาคำตอบในหัวครุ่นคิดว่าเหตุใดเขาไม่ลงโทษนาง อีกทั้งนางยังคิดหาวิธีให้ตนเองถูกไล่ออกจากตระกูล 

" เรื่องนี้อย่างให้เล็ดลอดถึงหูผู้ใดอีก " เสนาบดีกลมกลาโหมกล่าวจบก็เดินจากไป 

......... 

"ท่านพ่อข้าวางยามาดาท่านคราวนี้จะไล่ข้าออกจากตระกูลได้หรือยัง " 

" อวิ๋นเออร์เจ้าอย่าได้ซุกซนพ่อมีงานต้องทำเจ้าออกไปก่อนเถอะ "  

........... 

" นายท่ายคุฟนหนูใหญเผ่าศาลบรรพชนขอรับ "  

เสนาบดีเฝิงได้แต่กุมขมับโบกมือไล้พ่อบ้านออกไปจาห้องหนังสือ ในขณะที่อวิ๋นฝานยืนมองไฟลุกไหม้ศาลบรรพชนอย่างพอใจ 

" ข้าจะรอดูว่าคราวนี้ท่าจะไล่ข้าออกจากตระกูลหรือไม่" 

" เป็นเพราะอากาศแห้งแล้วจึงเกิดเพลิงไหม้อวิ๋นเออร์เจ้ากลับเรือนของเจ้าไปก่อนเถอะ " 

อวิ๋นฝานไดแต่ไม่พอใจเหตุใดคนพวกนี้ไม่ไล่นางออกเสียที หรือว่าจะเก็บนางเอาไว้ใช้ประโยชน์ไม่เป็นไร นางจะไปตีกลองร้องทุกข์หน้าศาลเองว่านางเผาศาลบรรพชน