" ท่านพ่อข้าวางยาภรรยาท่านเหตุใดถึงไม่ไล่ข้าออกจากจวน "
อวิ๋นฝานได้แต่มองบิดาด้วยสายตาคาดคันเอาคำตอบในหัวครุ่นคิดว่าเหตุใดเขาไม่ลงโทษนาง อีกทั้งนางยังคิดหาวิธีให้ตนเองถูกไล่ออกจากตระกูล
" เรื่องนี้อย่างให้เล็ดลอดถึงหูผู้ใดอีก " เสนาบดีกลมกลาโหมกล่าวจบก็เดินจากไป
.........
"ท่านพ่อข้าวางยามาดาท่านคราวนี้จะไล่ข้าออกจากตระกูลได้หรือยัง "
" อวิ๋นเออร์เจ้าอย่าได้ซุกซนพ่อมีงานต้องทำเจ้าออกไปก่อนเถอะ "
...........
" นายท่ายคุฟนหนูใหญเผ่าศาลบรรพชนขอรับ "
เสนาบดีเฝิงได้แต่กุมขมับโบกมือไล้พ่อบ้านออกไปจาห้องหนังสือ ในขณะที่อวิ๋นฝานยืนมองไฟลุกไหม้ศาลบรรพชนอย่างพอใจ
" ข้าจะรอดูว่าคราวนี้ท่าจะไล่ข้าออกจากตระกูลหรือไม่"
" เป็นเพราะอากาศแห้งแล้วจึงเกิดเพลิงไหม้อวิ๋นเออร์เจ้ากลับเรือนของเจ้าไปก่อนเถอะ "
อวิ๋นฝานไดแต่ไม่พอใจเหตุใดคนพวกนี้ไม่ไล่นางออกเสียที หรือว่าจะเก็บนางเอาไว้ใช้ประโยชน์ไม่เป็นไร นางจะไปตีกลองร้องทุกข์หน้าศาลเองว่านางเผาศาลบรรพชน