ดวงใจมาลีน

"โอ้ย พี่จินขา ฟ้าใสเจ็บ"

จินรีบวิ่งไปดูคนรักของตนเองในครัวหลังจากได้ยินเสียงเรียกของฟ้าใสเธอบอกจะไปช่วย มาลีน ยกอาหาร ทำไมถึงมีเสียงร้องออกมาจากในครัว ภาพแรกที่เห็นคือ ฟ้าใสนั่งอยู่ที่พื้น ที่เท้ามีเศษแก้วบาดนิดหน่อยน้ำแกงหกเต็มพื้น โดยมีมาลีนยืนมองอยู่ข้างๆ

"เธอทำอะไรฟ้าใส มาลีน" จินตะตอกเสียงดัง

" ก็พี่ฟ้าใส่เค้าจะเอาน้ำแกงราดใส่มาลีนนี่คะ

มาลีนแค่ป้องกันตัว"เธอพูดความจริง หลังจากฟ้าใสเข้ามาในครัวก็พูดจาเสียดสีเธอ ว่าพี่จินไม่มีทางรักเธอให้เธอเลิกยุ่งกับพี่จิน ยังไงพี่จินก็ไม่เลือกเธอ มาลีนทนฟังไม่ไหว พยายามเดินออกไปจากครัวเพราะไม่อยากฟังอะไรที่ทิ่มแทงใจอีก ฟ้าใสเริ่มโมโหที่มาลีนไม่สนใจำพูดเธอซ้ำยังจะเดินหนีเธออีก จึงหยิบถ้วยน้ำแกงร้อนจะมาเทใส่ มาลีน ทั้งสองคน ยื้อยุดกันอยู่นาน ถ้วยน้ำแกงหล่นแตกบนพื้น ฟ้าใส ล่มลง เศษแก้วที่พื้นบาดเท้าเธอเล็กน้อย

"พี่แค่มาคุยด้วยดีๆน้องมาลีนก็ทำท่าทีไม่พอใจพี่เลยจะยกน้ำแกงออกไปข้างนอกน้องมาลีนก็มาปัดถ้วยแกงพี่ตก"ฟ้าใสยิ้มเยาะมุมปากมีเพียง มาลีน ที่เห็นรอยยิ้มนั้น "เธอทำผิดยังมาโทษคนอื่นอีกนะไหว้ขอโทษฟ้าใสส่ะ"จินโกรธเลือดขึ้นหน้า

"ไม่ค่ะ มาลีน ไม่ผิดยังไงก็ไม่ขอโทษค่ะ"

"พี่บอกให้ขอโทษไม่อยากนั้นไม่ต้องมาให้พี่เห็นหน้าอีก" จึก เหมือนมีมีดมาแทงที่หัวใจมันจุกและเจ็บจนหายใจไม่ออกทำไมพีี่จินไม่เข้าข้างฉันบ้าง เธอโกรธที่พี่จินเอาแต่เข้าข้างฟ้าใสจึงจะเดินออกไปข้างนอก

"หมับ ตุบ โอ๊ย"จินคว้าแขนมาลีนแล้วสะบัดไปที่ขอบเสาบ้านเค้าคิดว่ามาลีนจะเดินไปทำร้ายฟ้าใส

"ทำผิดแล้วยังคิดจะทำร้ายคนอื่นอีกหรอ"จินพูดโดยไม่หันไปมองร่างเล็กที่นอนมกองเลือดอยู่กับพื้นเค้าคิดว่าคนแบบนี้ไม่ตายง่ายๆหรอกเค้าอุ้มฟ้าใสแล้วเดินออกไปโดยไม่แม้แต่จะหันมามอง "ฉันจะเลิกรักพี่"คำสุดท้ายที่มาลีนพูดก่อนจะสลบไป