“รักบ้างหรือเปล่า...หรือเป็นแค่สิ่งของที่หวงไว้เล่นคนเดียว”
“จะลงโทษให้เตียงหักเลย ถ้ายังไม่เข้าใจว่าหวงเพราะอะไร”
...........................
“หยุดเดี๋ยวนี่นะครับ”ผมเอ่ยห้ามคนตรงหน้าก่อนที่เหตุการณ์มันจะไปไกลกว่านี้ด้วยใบหน้าที่แดงระเรื่อ
“ไม่!!กล้าดียังไงมาสั่งคุณหนูเจ้าสัว อยากตายเหรอ”นลินญาที่ถูกขัดใจเอ่ยขึ้นอย่างไม่พอใจ
“เปล่าครับ แต่...”
ผมไม่ทันจะได้พูดจบประโยค เธอก็ปิดปากผมด้วยริมฝีปากของเธอ โดยที่ผมไม่ทันได้ตั้งตัวเลยด้วยซ้ำ ให้ตายเถอะทำไมเธอเป็นคนเอาแต่ใจจัง ผมไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่าเธอเป็นแบบนี้
“อย่าพูดมากลูกหมาน้อย ไม่นั้นฉันจะลงโทษนาย”หญิงสาวจูบปิดปากคนตรงหน้าเพราะเธอรำคาญการถูกขัดใจจากเขา
“แต่ที่คุณหนูทำอยู่มันไม่เหมาะสมนะครับ”ผมห้ามเธออีกครั้ง แต่เหมือนคำพูดของผมจะไปสะกิดโดนปุ่มรำคาญของเธออีกแล้ว
“จิ๊! ใครสั่งให้นายพูด”
“อะ เบาๆครับ”ผมร้องขึ้นทันทีเมื่อเธอกัดเข้าที่ซอกคอผมเต็มๆแรง
“เจ็บเหรอ เดี๋ยวฉันรักษาให้นะ”
นลินญาแหงนหน้าขึ้นจากซอกคอชายหนุ่มก่อนที่จะเอ่ยบอกเขา เธอใช้ลิ้นลากไปที่ซอกคอขาวที่เผลอกัดเข้าอย่างลืมตัว
“อ๊ะ...นี่ไม่ใช่การรักษาแล้วนะครับ คุณหนูกำลังทำให้ผมคลั่งอยู่นะ”
ผมอยู่ไม่สุขทันทีที่ลิ้นของเธอลากไปตามซอกคอ เธอจะรู้มั้ยว่าตอนนี้ผมอดทนแค่ไหนที่จะไม่จับเธอขย้ำซะให้มันรู้แล้วรู้รอด
......................
คำเตือน
เรื่องนี้มาแนว BSMD ซาดิสม์นิดๆ ฟาดแส้หน่อยๆนะคะ แต่ใครจะถูกฟาดแล้วใครจะเป็นคนฟาดนั้น...คงเดากันได้ไม่ยาก ฮ่า ฮ่า ฮ่า
ถึงจะมาแนวโซ่ แส้ กุญแจมือ แต่รับประกันเรื่องความฟีลกู๊ดดด อ่านแล้วยิ้ม อารมณ์ดีตามความมั่นเบอร์สิบของคุณหนูเจ้าสัว และความน่ารักน่าเอ็นดู เป็นลูกหมาน้อยของน้องดินกันแน่นอนค่าาา แอบมีดราม่านิดๆให้พอใจกระตุกเล่นกัน สักสิบบรรทัดพอเนอะ
นิยายเรื่องนี้แต่งขึ้นจากจินตนาการของผู้เขียน บุคคล สถานที่และเรื่องราวที่เกิดขึ้นล้วนเป็นเรื่องที่แต่งขึ้นมาทั้งสิ้น ผู้เขียนไม่ได้มีจุดประสงค์จะลบหลู่หรือดูหมิ่นผู้ใด หากผิดพลาดประการใดขออภัยไว้ ณ ที่ด้วย
ลิขสิทธิ์เป็นของผู้สร้างสรรค์แต่เพียงผู้เดียว การเผยแพร่ ทำซ้ำ ดัดแปลงโดยไม่ได้รับอนุญาต มีความผิดตามกฎหมาย
********
ฝากกดติดตาม กดเพิ่มเข้าชั้น และกดใจ คอมเมนต์ เป็นกำลังใจให้กันด้วยน๊าาาาา
สามารถติดตาม พูดคุย อัปเดตนิยายกันได้ที่ Facebook ราตรีสีลูกกวาด
Guest
