“ชั้นทนกับแกไม่ได้แล้วนะ อคิน!! ไปตัดผมเดี๋ยวนี้” หวาน หนุ่มน้อยน่ารักที่ตอนนี้กำลังทำหน้าบึ้งตึงใส่เพื่อนสนิท ที่นั่งอยู่บนโต๊ะหินอ่อนหน้าคณะ
“อื้ออออ ไม่เอาอ่ะหวาน เราไม่ค่อยถูกกับร้านตัดผม”อคินหนุ่มน้อยผู้ที่มีผมบดบังหน้าซะ มองไม่ออกว่าหน้าตาเป็นอย่างไร กำลังทำหน้าเว้าวอนใส่เพื่อน ซึ่งแน่นอนว่าเพื่อนนั้นมองไม่เห็นเพราะผมบังอยู่…
“แกจะถูกหรือไม่ถูกกับร้านตัดผมก็เรื่องของแก แต่แกต้องตัด เลิกเรียนแล้วช่วยตามชั้นมาด้วยนะ เข้าใจมั้ย!!!”ว่าเสร็จน้ำหวานก็เตรียมตัวเก็บของของตัวเอง
“เข้าใจแล้วครับ หวาน ทำไมต้องทำเสียงน่ากลัวด้วย เรากลัวแล้ว” อคินผู้ไม่เคยปฎิเสธ หรือ โต้เถียงใครได้เลยกล่าว
“ดี เข้าใจก็ดี ชั้นเข้าเรียนก่อนนะ บายยย”ว่าเสร็จเพื่อนตัวน้อยก็ลุกออกไปจากโต๊ะม้าหินออกหน้าคณะพร้อมเดินทางไปเรียนวิชาต่อไป
“บาย จ้าาา ฮือออ ไม่รอดแน่ๆเลย”พอร่างเล็กของเพื่อนเดินออกไป อคินเด็กหนุ่มผู้ที่มีผมบดบังหน้าก็ได้แต่ต้องทำใจที่จะต้องทำตามเพื่อนตัวเล็ก
Guest
