หรือว่า "ฮัก" นั้นเอิ้นหา

10เมษาฯ2564 ผมต้องออกเดินทางไกลครั้งแรกในชีวิตเพราะครอบครัวที่แตกร้าวเรื่องราวนั้นค่อนข้างที่จะซับซ้อนเหลือจะบรรยาย แต่สรุปได้เพียงสั้นๆคือผม นาย เวียง ภูชัย อายุ 17 ปี กับอีก 1วัน จะต้องไปเริ่มต้นชีวิตใหม่ที่บ้านเกิดของแม่ ซึ่งอยู่ห่างไกลจากกรุงเทพฯเกือบพันกิโลฯ ด้วยรถโดยสารประจำทาง สาย กรุงเทพฯ-สกลนคร

แม่บอกว่าหลังจากที่แม่นั้นไปถึงเยอรมันและตั้งตัวได้ ครอบครัวของสามีใหม่เขารับในตัวผู้หญิงหม่ายลูกติดอย่างแม่ได้ แล้วท่านจะมาพาผมไปเริ่มต้นชีวิตใหม่ด้วยกันที่นู้น "ผมจำได้เพียงเท่านี้" จากวันที่รู้ว่าจะต้องกลับไปอยู่กับยายที่บ้านนอก ผมก็บอกกับตัวเองตลอดว่าจะต้องเข้มแข็งและไม่อ่อนแออีก

แต่ถึงอย่างนั้นผมก็เฝ้าตั้งคำถามกับคนที่ขีดเขียนเส้นเรื่องชีวิตผ่านสายลมไปอยู่บ่อยครั้ง ว่าทำไมผมต้องมาเจอกับเรื่องราวอะไรเช่นนี้ด้วย บางคืนผมนอนหลับก็ได้ยินเสียงใครสักคนเรียกชื่อผมผ่านม่านฝันจางๆ แผ่วมากับลมอ่อน เคล้าเสียงแม่ที่พร่ำสอน สำเนียงนั้นฟังไม่ชัดหู แต่กลับชัดเจนในความรู้สึก

ความฉงนเกิดขึ้นภายในใจ  

แล้วใครคือคนที่เอิ้นหาเรา 

เปิดเรื่อง 12/03/2022