จบ ความทรงจำ
0
ตอน
93
เข้าชม
7
ถูกใจ
1
ความคิดเห็น
2
เพิ่มลงคลัง

ภายในห้องอาหารริมทะเลที่ผมกับเพื่อนได้จองเอาไว้วันนี้เป็นวันเรื่องรุ่นหลังจากที่พวกเราจบไปนานและแยกย้ายกันไปเติบโตคนละทิศคนละทางกว่าจะนัดได้ยากมากเหลือเกินผมจะเจอใครคนนั้นไหมนะ ใครคนนั้นที่อยู่ในส่วนลึกความทรงจำแม้จะจบไปนานแล้วแต่ก็ยังไม่ลืมแต่อย่าเข้าใจผิดนะ…ผมก็แค่นึกถึงเธอเฉยๆ

ขณะที่ผมเดินไปหยิบไวน์ ผมบังเอิญเดินสวนกับเธอคนนั้น ‘แฟน (เก่า) ’ เธอยังคงสวยเหมือนในวันวานเหมือนเคย ผิวขาวใสดุดหิมะที่ผมเคยสัมผัส ดวงตากลมโตคู่นั้นที่ผมเคยหลงใหล ริมฝีปากอิ่มที่ผมมอบจุมพิตให้เธอนับครั้งไม่ถ้วน เธอจะจำผมได้ไหมนะ? ความคิดนี้ผุดขึ้นมาในหัวและแน่นอนผมจะไม่ทักเธอแน่ๆ ซึ่งผมมั่นใจว่าเธอเองก็คงจำผมไม่ได้หรอก

ในเมื่อ เราหลุดจากวงโคจรไปไกลกันขนาดนี้…

“ปัน ปันใช่ไหม?” ผมสัมผัสได้ถึงแรงสะกิดจากข้างหลัง พอหันไปก็พบกับคนที่ผมกำลังนึกถึงในใจตอนนี้ เป็นเธอและเธอจำผมได้ ผิดคาดจริงๆ

“ใช่เราเอง มายเป็นยังไงบ้าง” เสียงทุ้มตอบกลับคนตัวเล็ก

“เราปกติดี…ปันสบายดีไหม” เธอตอบกลับผมมา ทำยังไงดีผมไม่อยากคุยกับเธอแล้วยิ่งได้เห็นเธอ ยิ่งได้อยู่ใกล้ทำไมผมยังใจเต้นแรงอยู่ แต่ผมว่าผมออกมาจากความสัมพันธ์นี้นานแล้วนะ ไอหัวใจไม่รักดีหยุดเต้นเดี๋ยวนี้นะ! ผมสบถกับตัวเองในใจ

“ปันได้ยินเราไหม” แขนเรียวเอื้อมมาจับที่สายเสื้อผม

“หะ เอ่อเราสบายดีไปก่อนนะ”

“เดี๋ยวปัน! คุยกับเราก่อนเราขอโทษ”

ใบหูได้ยินเสียงเล็กเอ่ยบอกขอโทษผม เธอจะขอโทษผมเรื่องอะไรล่ะ ถ้าไม่ใช่… สะบัดหัวไปมาไม่ใช่เรื่องนั้นหรอก ไม่ใช่แน่ๆ

“มายจะขอโทษเราเรื่องอะไร” ผมข่มความหวั่นไหวในใจและมองเธออีกครั้ง

“เราขอโทษที่นอกใจปันในตอนนั้น เรา เราคิดถึงปันมาโดยตลอดเลยนะไม่มีวันไหนที่ไม่คิดถึงเลย เรื่องของปันวนเวียนอยู่ในความคิดของเราตลอด แม้จะผ่านมานานแล้วแต่เราก็ไม่ลืม ปันเรากลับมาเป็นเหมือนเดิมได้ไหม”

“ขอบคุณนะมายแต่เราไม่เป็นอะไรแล้ว เราคงกลับไปเป็นเหมือนเดิมไม่ได้แล้ว เพราะมันพังไปนานแล้ว ขอบคุณที่ยังคิดถึงเราตลอด ไว้เจอกันใหม่นะ”

เจอกันใหม่ที่แปลว่า จะไม่เจอกันอีก

ผมว่าให้มันเป็นแบบนี้แหละดีที่สุด

ผมกับเธอเป็นเหมือนทางคู่ขนานที่ไม่มีวันมาบรรจบกันได้อีก เหลือไว้เพียงความทรงจำดีที่สุดแล้ว 

ผมจะเก็บเธอเอาไว้ให้ลึกสุดในหัวใจ ปิดผลึกความรู้สึกนี้เอาไว้ ว่าครั้งนึงผมเคยมอบความรักให้เธอคนนั้นมากมายเพียงใด เธอจะเป็นเพียงความทรงจำสีจาง 

ที่จะหลงเหลือแต่เพียงเท่านั้น

ผมจะรอคอยใครสักคน ที่จะมอบความรอยยิ้มสดใสเหมือนเข้ามาเติมเต็มความรักที่ผมปรารถนาสักที

เธอที่ทำให้ผมรู้สึกว่าโลกนี้มันน่าอยู่ขึ้น เข้ามาเติมสีสันให้ชีวิตที่แสนน่าเบื่อของผม และเป็นเธอที่จะทำให้ผมมอบความรักได้อย่างสุดหัวใจ

แล้วเจอกันนะ เธอคนดี

และถ้าผมพบเขาเมื่อไหร่ ไว้ผมจะกลับมาเล่าให้พวกคุณฟังนะครับ :)

แสดงเพิ่มเติม

รีวิว (0)

เรื่องนี้ยังไม่มีรีวิว