อัคคีธารา

"ฉันชักจะสงสัยแล้วว่า คุณทำไมถึงได้ชอบมายุ่งกับชีวิตฉันจัง ชอบฉันใช่ไหม อยากได้ฉันใช่ไหม" 

 คำพูดที่ท้าทายของมินรญา และแววตาที่ยั่วยวนอย่างช่ำชอง ยากที่ผู้ชายที่หัวใจกำลังดั่งเพลิงตอนนี้จะไม่รู้สึก แต่ผู้หญิงแบบนี้ไม่มีสิทธิ์ มาพูดจาหลงตัวเอง อย่างหน้าไม่อาย 

         "ผู้หญิงอย่างเธอน่ะเหรอ ต่อให้มาแก้ผ้าต่อหน้า ฉันยังไม่รู้สึกอะไรเลย"          

          ภาพตรงหน้าทำให้คนพูดได้แต่ยืนตาโตจ้องมอง ความเป็นชายมันทรยศคำพูดที่เพิ่งหลุดจากปากของเขาจริงๆ 

         มินรญาหญิงสาวรูปงาม ทรวดทรงองค์เอวเหมือนภาพวาดที่ศิลปินสรรสร้างอย่างงดงาม อกสาวอวดความเปล่งปลั่งเหมาะกับวัยแรกรุ่นของเธอ มันถูกเพียงแค่ผ้าบางๆปกปิดไว้ ปากอวบทำท่าเผยอยั่วยวนชายที่อยู่ตรงหน้า อย่างที่ไม่รู้ว่ากำลังเล่นอยู่กับไฟที่พร้อมลุกโชน ไม่ใช่ภูวนนท์คนเดิมที่เยือกเย็นดั่งสายน้ำ การสูญสีย ความน้อยใจ มาเจอเข้ากับฤทธิ์ของสุรา มันยิ่งเพิ่มความร้อนรุ่มในตัว จนพร้อมจะแผดเผาหญิงสาวที่อยู่ตรงหน้า 

           กว่ามินรญาจะรู้ว่ากำลังเล่นกับไฟ มือหนาก็กระชากร่างบางๆ เข้ามาปะทะแผ่นอกกว้าง บดขยี้ริมฝีปากลงไปบนกลีบปากอิ่มสวยนั่นอย่างแค้นเคือง ถึงเขาจะไม่ได้มีความแค้นมากมายอะไรกับคนในอ้อมแขน แต่เขาเอาความแค้นที่ต้องเสียคนที่รักไป มาลงกับเธอแทนผู้หญิงคนนั้น