เรื่องนี้มี 2 คู่นะคะ ไรท์วางเอาไว้ว่าน่าจะมีบทบาทพอๆ กัน
โปรยปราย
มนภรรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาทันทีที่สัมผัสถึงความเปียกชื้นบนริมฝีปากของตนเอง ร่างบางสะดุ้งตกใจรีบลุกขึ้นนั่งและถอยห่างจากคนตัวโตที่กำลังรุกรานร่างกายของเธออยู่
“ทำไม รังเกียจกันมาก?”
เขาอดหงุดหงิดกับท่าทางที่เธอแสดงออกมาไม่ได้
“คุณภูไม่มีสิทธิ์ทำกับมนแบบนี้ มนลาออกแล้วอีกอย่างข้อตกลงของเราทั้งหมดต้องยกเลิกเพราะคุณกำลังจะแต่งงาน”
เขาส่ายหน้าให้เหมือนระอาเธอเต็มประดา
“ใบลาออกยังไม่มีผลเพราะผมไม่อนุมัติ สัญญาของเราก็ยังไม่สิ้นสุดเพราะผมก็ยังไม่ได้แต่งงานแล้วอีกเรื่องที่สำคัญที่สุดคือมนเป็นเมียผมตอนนี้ ผมมีสิทธิ์ในตัวมนทุกอย่าง”
/////////////////////////
เขาก้มลงไปพูดชิดใบหน้าของเธอ พลอยชมภูทำใจกล้าเงยหน้าขึ้นมองสบสายตากับดวงตาสีดำดูลึกลับ ไม่เข้าใจนักว่าธีรดนย์ต้องการจะสื่อสิ่งใดออกมา
“คุณหมายความว่ายังไง”
“ผมรู้มาว่าครอบครัวคุณกำลังลำบาก ถ้าอยากหาที่ยึดก็ควรจะมองคนที่ยังโสดไร้พันธะ”
“ฉันไม่ได้จะขายตัว”
“พ่อแม่คุณคงไม่ได้คิดอย่างนั้นหรอกมั้ง” ธีรดนย์สวนคำแทบจะทันที
ฝ่ามือบางเง้อขึ้นหมายจะทำร้ายร่างกายคนที่พูดจาดูถูกกันแต่ก็ถูกเขาคว้าเอาไว้ได้ก่อน ธีรดนย์กดข้อมือบางข้างนั้นของพลอยชมภูเข้ากับกำแพงแล้วก้มใบหน้าหล่อเหลาลงไปมากกว่าเดิม พูดชิดริมฝีปากอิ่มเคลือบฉาบด้วยสีชมพูอ่อนของลิปสติกเนื้อดี
“คุณไม่สนใจจะสานสัมพันธ์ต่อกับผู้ชายคนแรกของคุณหรือ??”
ฝากติดตามเรื่องราวความรักของทั้งสี่คนด้วยนะคะ
นิยายเรื่องนี้ผู้เขียนไม่มีเจตนาผาดพิงอ้างอิงถึงบุคคลใด ภาพนักแสดงที่นำมาใช้ประกอบเป็นเพียงจินตการของผู้เขียนเท่านั้นไม่ต้องการให้เกิดความเสื่อมเสียใดๆ นะคะ
ตัวละครและเรื่องราวเป็นเพียงบทบาทสมมติ อ่านเพื่อความบันเทิง
ห้าม!! คัดลอกหรือดัดแปลงเด็ดขาด มีความผิดทางกฎหมายนะตัวเอง
คำเตือน : อาจมีบางช่วงบางตอนของนิยาย บรรยายซีนความรักลึกซึ้งแบบหญิงชาย ผู้ที่มีอายุต่ำกว่า 18 ปี ควรได้รับคำแนะนำ
สุดท้ายนี้ ขอกำลังใจจากรี้ดที่น่ารักทุกท่าน ชอบ-ไม่ชอบ แนะนำติชมกันมานะคะ
1 เมนต์ = 1 ล้านกำลังใจ
อัพนิยายประมาณ 60% นะคะ เขียนจบแล้วฝากติดตามอีบุ๊คด้วยค่า ราคาไม่แรงแน่นอน