ดั่งลมหายใจ

"พี่รักน้องแต่เพียงผู้เดียว พี่จักบอกเจ้าคุณพ่อ พี่จักมิยอมแต่งงานกับผู้ใด"

"อย่าขอรับ อย่ากราบเรียนคุณท่าน หากคุณท่านทราบเราสองอาจถูกกีดกั้นมิอาจได้พบเจอกันอีก หากเป็นเช่นนั้นน้องคงเจ็บเจียนตายที่ไม่ด้เห็นพี่อีก ทำตามหน้าที่ ตามที่คุณท่านเห็นสมควรหนายอดรักของน้อง น้องจะอยู่ตรงนี้คอยดูแลปรนนิบัติพี่เหมือนเดิม มิห่างไปไหน อย่าทำให้คุณท่านต้องโมโหนะขอรับน้องขอ"

"ปล่อยกู !! พวกมึงปล่อยกูบัดเดี๋ยวนี้ !! กูจักไปดูเมียกู เจ้าคุณพ่อได้โปรด ปล่อยน่านไปเจ้าคุณพ่อ ได้โปรดหยุดลงหวายเสียที มาลงที่ลูกคุณพ่อ ปล่อยน้องไปลูกยอมรับผิดแทนทุกอย่างได้โปรด โบยลูกเถิดคุณพ่อ ฮึกก พอเถิดหนาลูกราบ ฮืออ พวกมึงปล่อยกู !!"

"ชาตินี้ตัวน้องบุญน้อยไร้วาสนา เป็นเพียงทาสต้อยต่ำ มิสมควรให้คุณพี่ต้องตกต่ำลงมาเกลือกกลั้ว แม้นไร้ค่าถึงเพียงนี้ก็ยังมีบุญได้รักคุณพี่สุดดั่งลมหายใจน้องก็ชื่นในหัวใจยิ่งนัก ตัวน้องในชาตินี้ช่างไร้ค่า ไร้วาสนาเกิดมาชาติขอให้บุญกุศลอันใดที่น้องได้ทำไว้ในชาติใดๆก็ตาม โปรดหนุนนำบันดาลให้น้องนั้นเกิดมานั้นเกิดมาคู่ควรได้ครองรักกับคุณพี่ในทุกภพทึกชาติไป อย่าได้อาภัพดั่งเฉกเช่นในชาตินี้เลย "

###### นิยายเรื่องนี้เกิดจากจินตนาการของผู้แต่ง มิได้เกี่ยวข้องใดๆกับผู้คนและสถานที่ในชีวิตจริง อาจมีพฤติกรรม ภาษาถ้อยคำ การกระทำที่ไม่เหมาะสม โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านค่ะ