หลังจากผมตายไป ผมก็ลืมตาตื่นขึ้นมาในห้องสีขาวโพลนไร้สิ่งมีชีวิต
ที่นี่คือที่ไหน ไม่ใช่ว่าผมตายไปแล้วเหรอ ทว่าจู่ ๆ ผมก็ได้ยินเสียงพูดทุ้มต่ำไม่รู้ที่มาจากพื้นที่รอบกาย
"ข้ามีเรื่องต้องการให้เจ้าช่วย"
"คุณเป็นใครกันน่ะ!"
ผมตะโกนถามเสียงที่ไม่รู้ที่มา
"ข้าคือพระเจ้า"
"ฮะ!"
"ข้าจะมอบชีวิตใหม่ให้เจ้าแลกกับการที่เจ้าต้องทำภารกิจให้ข้า"
"ทำอะไรเหรอครับ" ผมถามด้วยความสงสัย
"เจ้าจำเป็นต้องทำให้ชายคนหนึ่งทุกข์ทนอย่างแสนสาหัสในชาติที่เก้าจนกว่าหัวใจของเขาจะถูกย้อมเป็นสีดำทั้งหมดก่อนอายุ 25 ปีบริบูรณ์ภารกิจของเจ้าจึงจะสำเร็จ"
"ถ้าไม่สำเร็จล่ะครับ"
"เจ้าก็ต้องรับผลกรรมที่เหลือแทนเขาทั้งหมด"
*******************************
"หึ สมน้ำหน้า อย่างนายน่ะต้องโดนแบบนี้!"
"คลื่นหยุดเถอะ พี่เจ็บนะ"
"นายไม่ใช่พี่ผม ผมเป็นลูกคนเดียว!"
ผมระดมฟาดพี่ชายบุญธรรมด้วยน้ำเสียงโกรธเกรี้ยว ในขณะที่จิตใจปวดร้าว
โฮ ผมขอโทษ แต่ผมจำเป็นต้องทำ ไม่งั้นบ้านผมอาจจะล้มละลายได้ แง ผมขอโทษ
ผมไม่รู้เลยว่าตัวเองไปตีเขาท่าไหนทำไมต่อมาพี่เขาถึงได้บอกกับผมแบบนี้
"พี่รักคลื่นสมุทรนะครับ ต่อให้เราทำร้ายพี่เยอะกว่านี้ พี่ก็รักเรา ฟาดลงมาอีกสิ ถ้ามันทำให้น้องสบายใจ"
ทุกคนผมฟาดพี่เขาจนกลายเป็นมาโซคิสม์(ชื่นชอบความเจ็บปวด) ไปแล้วล่ะครับ TT
Guest
