โปรย…
“ผมกับพินไม่มีอะไรกัน เรารู้จักกันมานานแล้ว ครอบครัวเราสนิทกันทำธุรกิจร่วมกันหลายอย่าง เจอกันก็ต้องทักทายกันเป็นเรื่องธรรมดา”
“ธรรมดาหรือคะ”
“ใช่” เขายืนยัน “เมื่อก่อนทักทายกันยิ่งกว่านี้ด้วยซ้ำ คุณน่ะคิดอะไรจุกจิก”
“คิดจุกจิกเหรอ แต่ฉันว่าคิดจุกจิกก็ยังดีกว่าทำอะไรไม่คิด” เธอดันตัวเขาออก
“แล้วสิ่งที่คุณทำล่ะดีนักหรือไง นัดผู้ชายมาคุยกันดึกๆ”
“ฉันไม่ได้นัด”
“ไม่ได้นัด? ...เจอกันครั้งเดียวก็พอใจเอาได้เลย เหมือนผมเลยหรือไง?”
“คุณ!”
“ผมชักไม่แน่ใจแล้วว่าคิดถูกหรือเปล่าที่แต่งงานกับคุณ คุณมันไร้เดียงสาจริงๆ หรือแค่เสแสร้งกันแน่”