“บัวตูม! คุณไม่โกรธผมแล้วเหรอ”
หล่อล่ำขนาดนี้ใครจะไปโกรธลง เธอล่ะอยากจะจับเขากดลงตรงนี้ แล้วขย่มเขาให้เลือดสาด
“คุณหายโกรธแล้วใช่มั้ย” เขาคว้ามือเธอไปจูบหอมด้วยความดีใจทันที “คุณเข้าใจผมแล้วใช่มั้ย ว่าที่ผมยังต้องไปดูแลแก้วอยู่ ก็เพราะมันเป็นความรับผิดชอบ”
บัวบานยิ้มกริ่ม สองคนนี้แอบคบกันจริง ๆ ด้วย
“จะโกรธทำไมล่ะคะ บัวตูมรู้ค่ะว่ามาทีหลัง”
“ไม่ใช่นะ ไม่ใช่เลย เราแค่เจอกันช้าไปนิดหนึ่งเท่านั้นเอง ผมบอกแล้วไงว่าผมรักคุณที่สุด”
ผู้ชายคนนี้ปากหวาน แต่ไม่รู้เนื้อตัวจะหวานด้วยรึเปล่า...พี่สาวของเธอไม่ได้บอกเสียด้วยว่าไปถึงขั้นไหนแล้ว แต่ไม่รู้ล่ะ ยังไงซะ เธอก็ต้องได้ชิมเขา!
“บัวตูมมีเวลาให้คุณทั้งคืนเลย ถ้าคุณต้องการ”