ทาสสวาทคนพาล

เขาและเธอมีชะตาชีวิตที่ไม่ต่างกันปริมรดารู้สึกราวกับว่าตัวเองฝันไปที่จู่ๆเขาก็สารภาพว่าอยากปกป้องดูแลเธอ แต่แล้วจากหวานก็กลายเป็นขมขื่นเมื่ออดีตที่เจ็บปวดทำให้เขาเลือกที่จะเชื่อคนอื่นแล้วหันมาร้ายกับเธอ ปริมรดาจะทำอย่างไรเมื่อเทพบุตรของเธอกลายเป็นคนพาล ที่จ้องแต่จะเหยียบย่ำหัวใจของเธอให้แหลกละเอียด

"ไม่ตรวจก็ตามใจ...แต่ถ้าในอนาคตผลตรวจออกมาว่าเด็กเป็นลูกฉันเธอจะไม่มีสิทธิ์อะไรในตัวเด็กเลย ฉันจะไม่ยอมให้เธอได้แตะต้องหรือแม้กระทั่งได้เห็น และอย่าคิดว่าเป็นแค่คำขู่เพราะฉันทำแน่!"

"คุณทำอย่างนั้นไม่ได้นะเราตกลงกันแล้ว!"

"ใช่...แต่เราตกลงกันว่าถ้าเธอยอมตรวจมันจะเป็นแบบนั้น แต่นี่เธอโยกโย้ฉันก็ไม่จำเป็นต้องทำตามนั้นแล้วนี่ เอายังไงล่ะ...จะยอมหรือเปล่า ถ้าเธอยอมตรวจแล้วผลออกมาว่าเด็กเป็นลูกฉัน ฉันก็จะทำตามที่เธอต้องการ แต่ถ้าเด็กไม่ใช่ลูกฉัน...ฉันจะปล่อยเธอไป"

ปริมรดาน้ำตารินอาบสองแก้มเพราะรู้สึกอัดอั้นในอก เธอเงยหน้าขึ้นมองโรเรนโซ่อย่างเกลียดชังเป็นครั้งแรก ทำเอาชายหนุ่มรู้สึกหวิวในอกไม่น้อย

"ที่ผ่านมาไม่ว่าคุณจะทำกับปริมยังไงปริมก็พอที่จะอภัยได้ ปริมพยายามเข้าใจว่าอดีตที่เจ็บปวดทำให้คุณหวาดระแวงและไม่เชื่อใครง่ายๆ แต่วันนี้คุณบีบบังคับปริมโดยเอาความปลอดภัยของลูกมาเป็นเดิมพัน ใจคุณมันดำเกินไปแล้วโรเรนโซ่!"

ชายหนุ่มสะอึกเมื่อเธอต่อว่าแล้วมองเขาอย่างชิงชัง แต่ก็ยังไม่ลดละและไม่เลิกล้มความตั้งใจ

"ใช่! ฉันมันใจดำ เธอเลือกเอาแล้วกันว่าจะเลือกทางไหน!"

"จำเอาไว้นะโรเรนโซ่ หากลูกของปริมเป็นอะไรไปปริมจะไม่มีวันให้อภัยคุณเลย!"

ชายหนุ่มเจ็บแปล๊บในใจเมื่อเห็นแววตาเด็ดเดี่ยวของเธอ แต่ในใจก็เฝ้าภาวนาขอให้เธอและลูกปลอดภัย นอกเหนือจากนั้นคือขอให้ผลออกมาว่าเด็กเป็นลูกของเขา