เมื่อไหร่?ที่เข็มนาฬิกาเราจะเดินไปพร้อมกัน
“แต่มันเกินไปมั้ย กับอีแค่ชื่อคน ยังไงคุณก็ไม่สามารถบังคับความคิดของใครได้อยู่ดี ”
“ว้าย!..”
ชายหนุ่มจงใจฉุดรั้งร่างของเธอให้เซถลา ก่อนที่ร่างบอบบางจะลอยละลิ่วตกลงมาในอ่างด้วยกันกับเขา
“คนบ้า! คุณมัน...”
“มันอะไร?“ เขาแกล้งยื่นจมูกโด่งเข้าไปใกล้เธอ
คนที่กำลังตกใจจึงหลับตาปี๋เบือนหน้าหนีใบหน้าคมคายแสนซุกซนด้วยความขลาดกลัว
“ลืมตา ถ้าไม่ลืม ผมจะจูบและนวดคุณทั้งคืนที่นี่” เขาขู่พร้อมพลิกร่างบางลงด้านล่าง ก่อนขยับตัวเข้าแนบชิดข่มขวัญเหนือเรือนร่างของเธอ
“คุณจะบ้าหรือไง อือ” เธอเปิดเปลือกตาขึ้นในที่สุด มือน้อยทั้งสองข้างยกขึ้นผลักอกกว้างของเขาเอาไว้มั่น
“ตกลงจะทำตามที่ผมบอกมั้ย สีดา”
“ก็ได้ ฉันจะไม่เรียกชื่อเขาให้คุณได้ยินอีกก็ได้”
“ตราบใดที่มีผมอยู่โดยเฉพาะอยู่ใกล้ๆ คุณแบบนี้ คุณควรจะคิดถึงผมให้มากสีดา” ว่าแล้วชายหนุ่มก็กระชับร่างอรชรเข้าแนบชิดอย่างจงใจ
หญิงสาวเหลือบตามองลูกกระเดือกที่ปรากฏเด่นชัดบนลำคอของเขา มันเลื่อนขึ้นลงตามจังหวะการกลืนน้ำลายของเขาชัดเจน นั่นคือเสน่ห์ความเป็นชายที่เธอพึ่งสังเกตเห็นบนตัวเขา
คิดถึงเขาให้มากอย่างนั้นหรือ พ่อเจ้าประคุณโรมันผู้เย่อหยิ่งและร้ายกาจ ทุกวันนี้ที่เป็นอยู่เธอก็แทบบ้าคลั่งเพราะในหัวมีแต่ภาพของเขาปั่นป่วนหลอกหลอนอยู่เต็มไปหมด มันยังไม่พออีกหรือ
ในใจก่นต่อว่าขณะเดียวกันก็รับรู้ถึงลมหายใจอุ่นอ่อนที่เป่ารดอยู่เหนือกระหม่อมของตนแผ่วผิว ก่อนที่มันจะค่อยๆเคลื่อนต่ำลงมาเรื่อยๆตามปลายจมูกของเธอ
นิ้วหัวแม่มือของเขายกเคลื่อนไล้สัมผัสอยู่กับกลีบปากอิ่มของเธอราวกับหลงใหลมันนักหนา
“คุณ...”
“ชู่... ”
ดวงตากลมเบิกกว้างขึ้นเมื่อจู่ๆ คนที่เอนตัวคร่อมเธออยู่ก็ก้มลงปิดปากเธอเสียสนิทด้วยเรียวลิ้นและริมฝีปากหยักลึกของเขา แผ่วเบา
แผ่วเบาเสียจนเธอหวั่นไหวซ่านสยิวไปทั้งกาย ความรู้สึกสะท้านสั่นในทุกครั้งที่เขาสัมผัสกำลังวิ่งเข้าครอบงำจิตใจเธออีกครั้ง
ฝ่ามืออุ่นไล้สัมผัสไปตามสัดส่วนอรชร บนลาดไหล่บอบบาง และแผ่นหลังเนียนนุ่มของเธออุกอาจ ผิวของเธอละเอียดผ่องพรรณจนเขาอดใจไม่ได้ที่จะเคลื่อนมือลงต่ำลูบคลำตามส่วนสัดอรชรใต้ร่มผ้าอย่างหลงใหล
“อือ” คนเบื้องล่างครางประท้วงทว่าเธอแค่เผลอครวญครางแผ่วเบา
Guest
