"ชีวิตนี้...มันโคตรห่วยแตกเลย"
เห้อออออ ที่ฉันพูดออกมาแบบนี้มันไม่เกินจริงไปหรอกนะ ก็เพราะชีวิตของฉันปลาดาวว่าที่หมอน้อยปี3คนนี้มันห่วยแตกจริงๆหนิ ก็ช่วงนี้มันเกิดแต่เรื่อง มีแต่ปัญหาให้ฉันปวดหัวทุกวัน!!! และเรื่องที่สำคัญที่สุดก็คงจะหนีไม่พ้นเรื่องคะแนนสอบที่แสนจะต่ำต้อยนี้แล้ววว....
และด้วยความคิดและความสิ้นหวังนี้ของฉันก็ทำให้พี่สาวต้องร้อนใจเร่งหาคนมาช่วยติวให้ฉันก่อนที่ฉันจะถูกรีไทน์ไปเสียก่อน ซึ่งความหวังดีของพี่ฉันก็คือดี๊ดี!!! ไปคว้าหนุ่มฮอตรุ่นใหญ่อย่าง พี่หมอเมลปี5บุคคลที่ฮอตมากที่สุดในคณะแพทยศาสตร์ ไม่สิ..ฮอตในทุกหมู่คณะเลยก็ว่าได้มาช่วยติวหนังสือให้ฉัน ซึ่งมันก็ดีอยู่หรอกนะที่พี่เขาสละเวลาอันน้อยนิดมาช่วยติวให้ลูกเป็ดตาดำๆปีกหักขาอ่อนแรงที่กำลังจะจมหนองน้ำตายอย่างฉันเนี่ย แต่ทุกอย่างมันก็มีข้อเสียใช่ไหม เพราะปัญหาก็คือ ความหล่อเหลาใบหน้าฟ้าประทานมาอย่างเขามันทำให้ฉันอยู่ยากจากบรรดาสาวๆที่คลั่งไคล้เขาไง....ดังนั้นฉันจึงตัดสินใจไม่อยากติวกับพี่เขาแล้ว ซึ่งมันก็น่าจะจบ แต่เหตุใดพี่เขายังมาตามตื้อพยายามที่จะติวให้ฉันอยู่อีกล่ะ????? หรือเพราะว่าพี่สาวฉันขอร้องเขา? หรือว่าเพราะเขาสงสารฉันกันแน่เนี่ย? แงงงงงTT ฉันคงดูน่าสมเพชในสายตาทุกคนเลยสินะ...×∆× เอาเถอะยังไงซะ ฉันก็จะเลิกติวกับพี่เขาให้ได้ก่อนที่หัวใจดวงน้อยๆของฉันมันจะหวั่นไหวกับพี่เขาไปมากกว่านี้ ก็พี่เขาเล่นหล่อซะขนาดนี้ใครอยู่ใกล้มันก็ต้องหวั่นไหวอยู่แล้ว.....แล้วฉันก็น่าจะเป็นหนึ่งในนั้นแล้วตอนนี้..... ไม่ได้นะ!!!!! ฉันจะหวั่นไหวกับอดีตคู่จิ้นของพี่สาวตนเองไม่ได้เด็ดขาด!!! ฉันเป็นถึงอดีตกัปตันเรือของคู่นี้เลยนะ...งื้อออออออ....
"ทำไมถึงคิดว่าพี่ชอบปลาทองล่ะ?"
"ก็เพราะว่าสายตาเวลาที่พี่มองพี่สาวหนูมั้ง"
"สายตา?"
"ใช่ค่ะ ก็เขาว่าดวงตาเป็นหน้าต่างของหัวใจ สายตาที่พี่มองพี่สาวหนูอาจจะมีความรู้สึกซ่อนอยู่ก็ได้" -//-
"นี่คือใช้หลักการเดาเอา?"
"(พยักหน้า)"
"แล้ว..สายตาที่พี่มองเราตอนนี้ล่ะ..เราเดาว่าไง?"
"....................."
"....................."
"เอ่อ... กะ..ก็...มะ..ไม่มีอะไรนิค่ะ"
"งั้นแสดงว่าหลักการเดาของเรา....ผิดพลาดแล้วล่ะ"
"..........."
Guest
