อยู่ดีๆก็ถูกส่งไปต่างโลกซะงั้น( YURI )​

ไม่ว่าใครมักก็จะมีโชคร้ายมาเยือน​ และ​ความโชคร้ายสุดในชีวิตของผม....  

คงเป็นตอนนี้แหละ 

เด็ก​ ม.ปลาย​ อายุ​ 17​ ปี​ หน้าตาธรรมดาๆ​ ผลการเรียนธรรมดาๆ​ รูปร่างธรรมดาๆ​  

ปึง​ ปึง​ ปึง 

เสียงประตูดังขึ้นพร้อมกับเสียงผู้มาเยือน 

"เห้ย​ ไอ........ ยังไม่รีบออกมาอีก​ พ่อกลับมาบ้านแล้วแกกล้าไม่ต้อนรับเรอะ?!!" เสียงประตูยังดังขึ้นไปเรื่อยๆ​ 

ปึง​ ปึง​ ปึง 

" เปิดประตูเดี๋ยวนี้!!!?"  

'อาา​ น่ารำคาญจัง​'​ ผมค่อยๆ​ ลุกขึ้นไปล้อคประตูด้วยความรำคาญ​ ในขณะเดี๋ยวกันเสียงที่เขาด่าทอก็ดังขึ้น​กว่าเดิม 

แล้วก็.....​ 

" บังอาจล็อคประตูงั้นเหรอ!!!! " 

ตึง 

" คุณคะ!!! พอสักทีเถอะค่ะ"  

เพล้ง 

"แกว่ายังไงนะ?!"  

โครม 

" กรี๊ดดดดดด " 

การใช้ความรุนแรงต่างๆของคนเป็นพ่อ.....​ 

" คิดว่าฉันอยากมีลูกแบบนั้นหรือไงคะ!!"  

คำพูดแรงๆของคนเป็นแม่.....​ 

"พอได้แล้วครับ! พวกเราก็ไม่ได้อยากมีน้องพรรค์นั้นไม่ได้มีคุณพ่อคนเดียวหรอกที่เกลียดเขา " 

การเหยียดหยามของพี่น้อง 

แกร้ก​ แอ๊ด.....​ 

พ่อเปิดเข้ามาในห้องได้สำเร็จ... ดูเหมือนในมือของเขาจะถือไม้ด้วยนะ  

เห้ออ.... จะเจ้บไปอีกกี่วันเนี่ย 

สำหรับผมแล้ว​ สิ่งนี้คือ.... ชีวิตประจำวันธรรมดา 

ท้ายที่สุดแล้ว​  

ไม่มีที่ไหนเป็นของผมบ้างเลยหรอ?? 

. 

. 

.

.

ผมพึ่งเคยแต่งครั้งแรกถ้าแต่งไม่ถูกใจใครผมก็ขอโทษด้วยครับ