ยังไม่ได้คิดชื่อเรื่อง

  “ไอ้นิก มึงมองกูแบบนี้ทำไมวะ” ภพ เอ่ยถาม นิก 

  นิกกำลังมอง ภพ หนุ่มใหญ่ที่มีใบหน้าคมเข้มผิวสองสี ชายไทยวัย 40 หุ่นล่ำสันและผิวหยาบกร้านพร้อมกับริ้วรอยของผู้ที่เริ่มเข้าวัยกลางคน นิกยังคงมองอยู่อย่างนั้น ไม่ได้ตอบคำถามของภพเหมือนกับว่าหูจะอื้อไป หรือไม่ได้ยินแม้แต่คำถามหรือเสียงใดๆ รอบตัวในขณะนั้น 

  ตามสายตาของนิก ภพมองดูตัวเองผ่านแว่นกันแดดทรง Pilot ในชุดเสื้อแจ๊กเก็ตหนังสีดำ เสื้อเชิ้ตสีเทา กางเกงยีนส์สีดำที่ปลายกางเกงยาวปิดขอบรองเท้าหนังสีดำ พร้อมกับมือที่สวมถุงมือหนังสีดำอยู่ทั้ง 2 ข้าง ที่สองนิ้วของภพกำลังคีบบุหรี่ที่เขากำลังสูบอยู่ ก่อนที่จะกลับบ้านหลังเลิกงานด้วยมอเตอร์ไซค์บิ๊กไบค์ฮาร์เล่ย์คันใหญ่สีดำของเขาเหมือนกับทุกวัน 

  นิกมองภพ ผู้ที่เป็นหัวหน้าของนิก ด้วยตำแหน่งผู้จัดการแผนกที่นิกทำงานอยู่ ตั้งแต่ใบหน้าคมเข้มที่ใส่แว่นกันแดดทรง Pilot ฉาบปรอทสีเงินเงา ลงมาถึงเสื้อหนังและถุงมือหนังที่ภพกำลังสวมใส่ พร้อมกำลังกระดิกนิ้วมือที่ใส่ถุงมือเพื่อเขี่ยขี้บุหรี่ออก นิกกลืนน้ำลายพร้อมกับมองลงไปที่เท้าของภพที่ใส่รองเท้าหนังสีดำ และถุงเท้าสีดำที่นิกมองเห็นได้ตรงบริเวณขอบรองเท้าอย่างหวั่นไหวและใจสั่นจนภพสังเกตอาการได้ 

  “มองอย่างกับจะเลียรองเท้าเสียให้ได้เลยใช่มั้ย” ภพถามนิกซ้ำอีกครั้งเมื่อนิกไม่ตอบ จนกระทั่งนิกเพิ่งจะเริ่มรู้สึกตัว 

  “อ่า ครับ… เอ้ย! เปล่าครับ ไม่มีอะไรครับ” นิกตอบ ในขณะเดียวกับที่ภพโยนก้นบุหรี่ที่สูบจนหมดลงพื้นแล้วใช้เท้าที่ใส่รองเท้าหนังและถุงเท้าสีดำบดขยี้ก้นบุหรี่นั้น นิกยังคงมองภาพนั้นอย่างไม่ละวางสายตา ภพมองนิกที่กำลังมองภาพนั้นพร้อมกับคิดอะไรบางอย่าง 

  ภพหยิบหมวกกันน้อกขึ้นมาให้นิกใส่ด้วยมือที่ใส่ถุงมือหนัง ในขณะที่นิกก็ฉวยโอกาสสัมผัสมือของภพที่ใส่ถุงมือหนังเหมือนกับทุกครั้ง เพียงแต่ครั้งนี้สัมผัสนานเป็นพิเศษ ภพมองหน้าของนิกพร้อมกับยิ้มมุมปากหนึ่งที ก่อนที่จะขึ้นคร่อมมอเตอร์ไซค์ฮาร์เล่ย์สีดำของเขาโดยมีนิกซ้อนท้ายและออกจากที่ทำงานเพื่อเดินทางกลับบ้าน ดังเช่นเกือบทุกวันในช่วงหนึ่งเดือนที่ผ่านมา ตั้งแต่ที่นิกเพิ่งเรียนจบและเข้ามาทำงานเป็นน้องใหม่ของแผนกที่ภพเป็นผู้ดูแลอยู่ 

  “เดี๋ยวพี่ขอแวะทำธุระระหว่างทางแปบนึงก่อนไปส่งเรานะ” ภพเอ่ยบอกกับนิก 

  บ้านของภพอยู่ทางเดียวกับบ้านของนิก นิกเห็นเป็นโอกาสที่จะได้ใกล้ชิดกับชายหนุ่มในชุดหนังสีดำที่นิกชื่นชอบ และพี่ภพของนิกก็เพรียบพร้อมไปด้วยรูปร่างหน้าตาที่นิกพึงใจ นิกจึงมักจะติดสอยห้อยตามภพกลับบ้านด้วยทุกครั้งที่มีโอกาส ในขณะที่ภพเองก็ไม่ได้คิดอะไรในทีแรก จนกระทั่งถึงวันนี้ที่ภพเริ่มสังเกตเห็นอะไรบางอย่างจากนิกที่ออกอาการมากจนล้นไป 

  ภพขับมอเตอร์ไซค์เข้าไปยังที่เปลี่ยวและรกร้างแห่งหนึ่ง ที่ซึ่งภพแน่ใจว่าจะไม่มีใครมองเห็นและได้ยินในสิ่งที่เขาจะทำและพูดต่อจากนี้ ก่อนที่ภพจะดับเครื่องและเรียกนิกลงมาจากรถ พร้อมกับถอดหมวกกันน๊อกของเขาออก แต่ยังคงสวมแว่นกันแดดฮาร์เล่ย์อยู่ เช่นเดียวกับถุงมือหนังและแจ๊กเก็ตหนังที่ภพยังคงสวมใส่อยู่เช่นเดิมพร้อมกับหยิบบุหรี่ขึ้นมาแล้วใช้ไฟแช้ก Zippo จุดบุหรี่เพื่อสูบ ก่อนที่จะพ่นลมหายใจที่เต็มไปด้วยควันและกลิ่นบุหรี่ออกไป 

  “ตรงนี้ไม่มีใครได้ยินได้เห็นอะไรทั้งนั้น ทุกอย่างจะเป็นความลับระหว่างนิกกับพี่แค่สองคน พี่ขอถามอีกครั้ง นิกมองพี่แบบนั้น นิกคิดอะไรกับพี่” ภพถามนิกอีกครั้งพร้อมกับสูบบุหรี่อีกรอบ 

  นิกกระอึกกระอักไม่กล้าตอบ ด้วยเขารู้อยู่เต็มอกว่าเขาแทบคลั่งเมื่อเห็นพี่ภพเจ้านายของเขาในชุดหนังสีดำสุดเท่ และอยากจะลงไปเลียเท้าของเจ้านายและเป็นทาสของนายภพของเขาจนใจจะขาด แต่นิกก็รู้แก่ใจว่ารสนิยมนี้ของเขาไม่ใช่สิ่งที่ยอมรับกับได้โดยทั่วไป เขาไม่ต้องการให้ความสัมพันธ์ระหว่างเขากับพี่ภพนายของเขาต้องจบลงด้วยการที่เขาถูกมองว่าเป็นพวกวิตถาร 

  “เอ่อ คือ… ไม่มีอะไรจริงๆ ครับ… ผม… แค่เห็นว่าชุดของนาย เอ้ย ชุดของพี่ภพสวยดีน่ะครับ ก็เลยมองดูเฉยๆ ไม่มีอะไรจริงๆ ครับ” นิกยังคงปฏิเสธ 

  ภพสูบบุหรี่เป็นเฮือกสุดท้าย ก่อนที่จะโยนบุหรี่ที่สูบไม่หมดลงบนพื้นถนน แล้วเหยียบขยี้ก้นบุหรี่ด้วยเท้าที่ใส่รองเท้าหนังสีดำของเขาเหมือนเดิม นิกยังคงมองภาพนั้นอย่างไม่ละสายตา ก่อนที่ภพจะละเท้าของเขาออกไป พร้อมกับสั่งนิก 

  “เก็บก้นบุหรี่ไปทิ้งให้พี่หน่อย” ภพสั่ง แต่เขายังไม่ได้ละเท้าของเขาห่างจากก้นบุหรี่มากนัก เหมือนกับจงใจให้นิกก้มลงไปใกล้ๆ เท้าของเขา 

  นิกก้มลงเก็บก้นบุหรี่นั้น ก้นบุหรี่ที่นิกคิดมาตลอดว่ามันเหมือนกับสิ่งของของนายภพ ที่นายภพใช้ประโยชน์จากมัน และโยนมันทิ้งพร้อมกับบดขยี้ด้วยเท้าเมื่อมันไร้ประโยชน์ นิกอยากมีชีวิตแบบนั้นเมื่ออยู่กับนายภพ 

  แต่ทันใดนั้นเอง ภพกลับยื่นเท้าที่ใส่รองเท้าหนังสีดำของเขาเข้ามาใกล้กับหน้าและมือของนิกมากกว่าเดิม เรียกว่าโดนมือของนิกที่กำลังก้มเก็บก้นบุหรี่นั้นด้วยซ้ำ นิกตั้งสติได้ ไม่รอช้า และฉวยโอกาสเอาหลังมือแตะที่เท้าของภพอยู่นาน พร้อมกับแกล้งทำก้นบุรี่หลุดมือเพื่อก้มลงไปหยิบและสัมผัสรองเท้าของนายภพอีกรอบหนึ่ง 

  “ถ้าอยากจับรองเท้าพี่ขนาดนั้นก็อย่ามัวแต่ลีลา จับก็จับไป พี่ไม่ว่า” ภพบอกกับนิกหลังสังเกตอาการจนแน่ใจ 

  ในขณะที่นิกเงยหน้ามองนายภพของเขาจากมุมต่ำ ภาพของชายหนุ่มในชุดหนังสีดำและถุงมือหนังสีดำตรงหน้าทำให้เขาไม่คิดถึงเหตุผลใดๆ ที่จะปฏิเสธข้อเสนอ เขาคุกเข่าลงและก้มลงลูบคลำเท้าที่ใส่รองเท้าหนังสีดำและถุงเท้าสีดำของพี่ภพ ผู้เป็นเจ้านายของเขาทั้งในชีวิตจริง และในจินตนาการ อย่างเสียอาการ จนในที่สุด เขาก็เผลอจูบและเลียเท้าที่ใส่รองเท้าหนังนั้นอย่างควบคุมตัวเองไม่ได้อีกต่อไป 

  ภพพึงใจกับภาพตรงหน้ามาก เพราะอันที่จริง ตัวเขาเองก็มีรสนิยมที่ชอบใส่ชุดหนังและชอบความเป็นนายและการควบคุมชีวิตทาสอยู่แล้ว และเพื่อให้ค่ำคืนนี้ของเขาจบลงอย่างสมบูรณ์แบบที่สุด ภพจึงใช้มือที่ใส่ถุงมือหนังสีดำจิกหัวของนิกขึ้นมาจากรองเท้าของเขา พร้อมกับมองหน้า “ทาส” คนแรกของเขา 

  “ไม่ใช่ตอนนี้และตรงนี้ หลังจากนี้มึงจะหมดสิทธิทำตามอำเภอใจแล้ว ไปใส่หมวกกันน้อกแล้วขึ้นรถซะ คืนนี้ยังอีกยาวไกล”