ตอนที่ 1...การบอกลาที่เจ็บปวด...
..ณ ถนนในมหาวิทยาลัย..
เสียงนักศึกษากลุ่มหนึ่งเดินคุยกันเสียงดัง ท่ามกลางความมืดสลัวใกล้ค่ำ ฝนตกปรอยๆ ทำให้พวกเขาเร่งฝีเท้าเดิน ..เสียงเอะอะเงียบลง เมื่อมีรถมอเตอร์ไซค์แล่นผ่านหน้าพวกเขา
"เฮ่ย!..ลูกตาล นั่นพี่ตะวันที่แกแอบปลื้มใช่ไหมว่ะ" เพื่อนรัตน์เอ่ย พร้อมสายตามองลูกตาล
"แต่พี่เขาซ้อนผู้หญิงมาด้วยนะแก น่าจะแฟนพี่เขาแหละมั้ง" เพื่อนน้ำเอ่ย
ไม่มีเสียงตอบใดๆ จากลูกตาลเลย สายตาเธอมองภาพมอเตอร์ไซค์วิ่งผ่านไปด้วยท่าทีที่นิ่งเฉย
ลูกตาลเป็นผู้หญิงน่ารัก ตาเรียวสวย ริมฝีปากอวบอิ่มผิวขาว ผมยาวประบ่า เธอเรียนอยู่ปี 1 คณะวิศวกรรมศาสตร์ เสื้อช็อปกับกระโปรงนักศึกษาที่เธอใส่วันนี้เปียกฝนเล็กน้อย ผมที่ชุ่มเปียก ไม่ได้ทำให้ความน่ารักเธอลดลงเลย แต่ผู้ชายที่ขับรถผ่านตรงหน้า ก็ไม่เคยมองเธอสักครั้ง
"กี่ปีแล้วแก ที่แอบชอบพี่เขา ตั้งแต่ ม.ปลายแล้วป่ะ พี่เขาเคยรู้บ้างไหม จนปีนี้พี่เขาจะจบปี 4 แล้ว"เพื่อนรัตน์เอ่ย
..ณ หอพักใกล้มหาวิทยาลัย
รถมอเตอร์ไซค์จอด ไม่ทันได้ดับเครื่อง
จ๊ะจ๋าลงรถมอเตอร์ไซค์ท่าทางไม่พอใจ
"ไม่ต้องขึ้นห้องนะวันนี้ จ๋าเหนื่อย" เธอพูดพร้อมกับหันหลังเดินขึ้นตึก
"แต่จ๋าไม่สบาย ผมเป็นห่วงจ๋า" ตะวันเอ่ยพร้อมดับเครื่องเดินตามจ๊ะจ๋า
"หยุด!"..เสียงจ๊ะจ๋าเอ่ยเสียงดัง
"เราเลิกกันเถอะ จ๋าทนอยู่สภาพนี้ไม่ไหวแล้ว
จ๋าเหนื่อย เหนื่อยที่ต้องตอบคำถามทุกคน ว่าแฟนจ๋ามีแค่มอเตอร์ไซค์คันเก่าๆ รับส่งเหรอ แฟนของจ๋าพาไปทานข้าวร้านหรูๆ บ้างไหม ทุกคนที่ถามจ้องจะดูถูกจ๋า จ๋าเหนื่อย จ๋าเป็นคนฉลาด เป็นดาวมหาวิทยาลัย แต่ต้องตกอยู่ในสภาพนี้มานานมากแล้ว พอกันที"
เสียงจ๊ะจ๋าเอ่ยท่ามกลางสายฝนตกพรำๆ
น้ำตาตะวันไหลเอ่อนองเต็มสองแก้ม ที่ได้ยินคำทั้งหมดออกมาจากปากจ๊ะจ๋า ไม่ทันที่เขาจะเอ่ยอะไร มีแสงไฟจากรถยนต์ส่องมาตรงหน้าเขา
มีผู้ชายเดินลงมาจากรถเบนซ์คันใหญ่ ท่าทางภูมิฐานยืนมองมาทางตะวันกับจ๊ะจ๋า
"ผู้ชายคนนี้ใช่ไหมที่ทำให้จ๋ากล้าพูดคำนี้กับผม" ตะวันเอ่ย พร้อมมองหน้าผู้ชายคนนั้น
จ๊ะจ๋าไม่เอ่ยอะไร เธอเดินไปหาผู้ชายคนนั้นและขึ้นรถคันหรูออกไป ทิ้งตะวันไว้กับมอเตอร์ไซค์คันใหญ่โทรมๆ กับสายฝนที่เริ่มตกแรงขึ้นเรื่อยๆ
..ณ หอพักชาย ข้างรั้วมหาวิทยาลัย
"อย่าคิดมากนะเพื่อน แค่ผู้หญิงชั่วๆ คนเดียว ปล่อยนางไปหาคนใหม่เถอะ ดีแล้วที่จ๊ะจ๋านางแปลงร่างเร็ว จากนางฟ้าเป็นผู้หญิงหน้าเงิน" เพื่อนน็อตเอ่ย ขณะที่ถือแก้วเหล้าอยู่ในมือ
"นายก็ไปว่านางซะเจ็บปวดเชียว นางทิ้งเพื่อนเรานะโว้ย ไม่ใช้ทิ้งนาย..เจ็บปวดแทนซะเจ็บจี๊ดเลยนะ" เพื่อนเป้เอ่ยกับน็อต
"นายไม่ต้องคิดมากตะวัน นายหน้าตาหล่อเหลาขนาดนี้หาแฟนใหม่ไม่ยากหรอก ถ้านายเปิดใจนะเพื่อน"..เป้เอ่ยกับตะวันพร้อมตบไหล่เบาๆ
"ทำไม่ว่ะ 4 ปีที่ครบกันมา มันไม่มีความหมายกับเขาเลยรึไง เรารักเขามากนะ แต่เขากับมองไม่เห็นค่าความรักที่เราให้เลย" ตะวันเอ่ยพร้อมยกแก้วเหล้าซด
"ก็หล่อนคิดว่านายจน คิดว่านายจน มีแค่มอเตอร์ไซค์เก่าๆเน่าๆ หล่อนถึงทิ้งนายไปหารถเบนซ์คันหรู นายไม่บอกหล่อนตั้งแต่แรก ว่านายรวยขนาดไหน มัวแต่ทดสอบบทรักโง่ๆ อยู่นั่นแหละ ถ้าหล่อนรู้ว่านายรวยและหล่อมากขนาดนี้ หล่อนจะกล้าทิ้งนายเหรอ" น๊อตพูดพร้อมเอื้อมมือผลักหัวตะวัน
เป้มองเหตุการณ์ เหมือนเพื่อนทั้งสองจะเมามาก "แยกย้ายกันดีกว่า พรุ่งนี้มีเรียนแต่เช้า"
เป้เอ่ยพูดตัดบท ก่อนที่น๊อตจะเอ่ยคำพูดบาดใจเพื่อนไปมากกว่านี้
........................................
Guest
