เด็กเดินยา

คำเตือน

เนื้อหาต่อไปนี้มีข้อความที่ใช้ความรุนแรง ใช้ภาษาที่หยาบคาย รวมถึงเรื่องเพศ ไม่เหมาะสมกับเด็กที่อายุต่ำกว่า18ปี โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน หากรับไม่ได้ให้กดออกได้ทุกเมื่อ

----------

มนุษย์ส่วนใหญ่ มักพูดว่า

"ทุกคนมีคุณค่าในตัวเอง"

แต่มันก็ใช้ได้แค่กับคนที่มีจะกินเท่านั้นแหละ ทุกอย่างถูกกำหนดให้ขับเคลื่อนด้วยเงินตรา คนที่ไม่มีจะกินแบบพวกกู "คุณค่า" ที่พูดมา

"มันแดกไม่ได้!"

เฟยหาน วาดิม วาเลรีโอ (อายุ 38 ปี)

หนุ่มใหญ่ลูกครึ่งจีน-อิตาลี นักธุรกิจพันล้าน ที่มีธุรกิจสีขาวเป็นฉากหน้า ส่วนฉากหลัง คำว่าสะอาดคงใช้ได้แค่กับสถานที่อาศัย ในชีวิตไม่ต้องดิ้นรนเพื่อจะได้สิ่งที่ต้องการมาครอบครอง เพียงแค่ชี้นิ้ว ทุกอย่างที่ต้องการกองอยู่ต้องไม่เว้นทั้งคน สัตว์ สิ่งของ รวมถึง "มัน" ก็เช่นกัน

"เป็นแค่เด็กเดินยา อย่ามาทำสันดานถ่อยต่อหน้ากู"

กาว (อายุ 17ปี)

เด็กหนุ่มที่ไม่ได้รับการศึกษาตั้งแต่จบมัธยมต้น แม่ไม่เอา พ่อไม่แล อยู่กับยายตาบอดและตาที่เดินไม่ได้ ด้วยความเอ็นดูและสงสารเด็กทารก2เฒ่าเก็บเขามาเลี้ยง และด้วยความจนทำให้ต้องชีวิตวัยรุ่นของมันเดินทางมืดดำ ไอ้กาวคนนี้มันจึงต้องดิ้นรนเพื่อปากท้องของตัวเอง และผู้มีพระคุณของมันอีกสองชีวิต

"คำก็ถ่อย สองคำก็เด็กเดินยา ถุย! สันดานหมาๆแบบมึง ก็ไม่ต่างกันกับกูนักหรอกว้า ไอ้คนถ่อยชั้นสูง!"

---------------------------------

เปิดเรื่องใหม่ทั้งๆที่เรื่องเก่าก็ยังไม่จบ มันเป็คอนเซ็ปของไรท์เองค่ะทุกคน55555555 ยังไง ฝากติดตามน้องกาวกับพี่วาดิมด้วยนะค้าบบผม