เมียรักจอมอหังการ

"ระ..รินไปนั่งตากแดดกับพวกเขาด้วยก็ได้"

"คิดว่าร่างกายเธอทำตามคำพูดของตัวเองได้มากน้อยแค่ไหนล่ะ" ก็เพราะว่าหญิงสาวบอบบางมาก ถูกดูแลดีมาตั้งแต่เด็ก ยุงไม่ให้ไต่ไรไม่ให้ตอม ดูแลดีราวกับไข่ในหินก็ไม่ปาน

"งะ..งั้นอยู่ในห้องมืดสองวันก็ได้"

"..."

"แต่พี่มังกรห้ามทำอะไรคนพวกนั้นนะ แค่นั่งตากแดดแค่นี้ก็พอแล้ว"

"สั่ง?"

"มะ..ไม่ได้สั่ง แต่พวกเขาไม่ผิด"

"งั้นก็ขึ้นไปรับผิดชอบความผิดของตัวเอง" ชายหนุ่มพูดพร้อมลดปืนที่ใช้เกยคางเล็กอยู่ลง หญิงสาวเม้มปากเล็กน้อยก่อนจะดันตัวขึ้น เดินออกไปจากชั้นใต้ดิน

เธอยอมเดินไปที่ห้องมืดที่อยู่ตรงชั้นล่างของบ้านอย่างว่าง่าย สะกดกลั้นความกลัวเอาไว้ในใจ ก่อนเข้าไปก็ยืนทำใจอยู่หน้าประตูห้องเล็กน้อย หันไปมองพี่มังกรที่เดินตามเธอมาทางด้านหลัง ในมือถือกระบอกปืนไว้อยู่ "ถ้ารินเข้าไป พี่มังกรห้ามไปทำร้ายลูกน้องคนอื่นนะ"

"ถ้าคิดจะทรมานตัวเองแทนลูกน้องคนอื่นก็เข้าไป" เสียงที่ราบเรียบของเขาทำให้เธอเม้มริมฝีปากแน่น

"ห้ามทำร้ายใครนะ" เธอย้ำกับเขาอีกครั้งก่อนจะเอื้อมมือเล็กขึ้นไปบิดประตูห้องและก้าวขาเข้าไปช้าๆ

"ถ้าเธอแตะตัวมันเพียงแม้แต่นิดเดียว ฉันสัญญาว่ามันต้องตายด้วยน้ำมือของฉัน" แต่น้ำเสียงที่โหดเหี้ยมของเขาก็ทำให้เธอชะงักฝีเท้าหยุดยืนนิ่งอยู่กับที่

เขามันคนใจร้ายที่สุด

ไร้เหตุผล

เอาแต่ใจตัวเอง

"เดินกลับมาหาฉัน ถ้าอยากให้มันรอด"

"ถ้ารินเดินไปหา พี่มังกรจะให้คนพาเขาไปหาหมอไหมคะ"

"จะห่วงอะไรมันนักหนา"

"รินไม่ชอบความรุนแรง"

"เธอจะได้เห็นมันจนชิน"

"รินไม่ชินหรอก พี่มังกรอย่าพยายามยัดเหยียดในสิ่งที่รินไม่ชอบให้กันเลยนะคะ"

"ญาริน เดินมานี่" ชายหนุ่มกดเสียงต่ำเรียกเธอให้เดินไปหาเขาอีกครั้ง

"พี่มังกรสัญญากับรินก่อน..."

"ญาริน" ชายหนุ่มกดเสียงต่ำอย่างน่ากลัวอีกครั้ง ทำให้เธอต้องจำใจยอมเดินเข้าไปหาเขา น้ำตาคลอเคล้าออกมาด้วยแววตาที่ตัดพ้อ ชายหนุ่มไม่ค่อยพูดคุยกับเธอ พูดคุยกันทีก็ต้องทำให้เธอมีน้ำตาตลอด

ชี้แจง

นิยายเรื่องนี้เกิดจากจินตนาการของไรเตอร์เท่านั้น เหมาะสำหรับคนไม่ชอบพระเอกโง่เรื่องผู้หญิงน้าใครชอบแนวนี้แนะนำจีงๆ ไม่ได้มีเจตนายุยงส่งเสริมถึงพฤติกรรมความรุนแรงต่างๆหรือทุกสิ่งที่ขัดต่อกฎหมาย โปรดอ่านด้วยความบันเทิงและใช้วิจารณญาณในการอ่านด้วยนะคะ

ห้าม

คัดลอกนิยายของเราทั้งรูปภาพหน้าปกหรือส่วนต่างๆ หากพบเจอรับคำขอโทษเป็นเงินเท่านั้น

เริ่มแต่ง 2/12/64