*****คำเตือน****
กรุณาอ่านก่อนตัดสินใจ
***นิยายเรื่องนี้มีความรุนแรง ทั้งทางเพศ ฉากที่แสดงออกถึงความไม่เหมาะสม ภาษา และการพรากผู้เยาว์ ผู้แต่งมิได้เจตนาเขียนขึ้นเพื่อตอกย้ำหรือมุ่งเน้นสร้างความไม่เหมาะสมใดๆ จำเป็นต้องใช้วิจารณญาณอย่างยิ่ง ผู้ใดที่ไม่สามารถยอมรับได้กับเรื่องราวเหล่านี้ สามารถกดปิดนิยายได้ทันที
สำหรับท่านใดที่ปรารถนาจะอ่านกันต่อไป ขอต้อนรับทุกท่านเข้าสู่เรื่องราวของเรา 'คลั่งรัก'
โปรย...
ละพอเดินมาเรื่อยๆ จนไปชนกับร่างของใครบางคนในงานที่ยังจงใจหน้าด้านอยู่ร่วมงานในช่วงกลางคืน และจงใจเดินมาตัดหน้ารอให้เธอชน
ละพอเงยหน้าขึ้นมายกมือไหว้ แต่ก็ต้องชะงักเมื่อเห็นว่าคนๆ นั้นคือชิงพลบที่มีสีหน้าบึ้งตึงไม่รับแขก
เห็นอย่างนั้นละพอจึงจงใจเดินเลี่ยงไป เธอเดินไปได้สองก้าวก็ถูกชิงพลบรั้งแขน ตรงนั้นเป็นมุมอับระหว่างทางเดินมีเสาคอยบังไว้ ร่างเล็กถูกดันแนบชิดติดกับผนัง โดยมีร่างสูงกักขังละพอเอาไว้กันเธอหนีไปได้
ละพอดิ้นขลุกขลักเธอมองเขาอย่างหวาดระแวง นัยน์ตาคมเฉียวตวัดมองอย่างดุๆ รวบข้อมือเล็กๆ ไว้แล้วดันไปติดกับผนัง
เขาเลิกคิ้วยิ้มมุมปาก ท้าทายให้เธอร้องให้คนช่วย
"พูดสิ เรียกคนมาช่วย ไม่งั้นจะถือว่าสมยอมนะ"
ดวงตากลมมองชิงพลบ เธอดิ้นรนและนั้นทำให้ร่างกายเสียดสีกันอย่างไม่ตั้งใจเพราะเขาจงใจเบียดเข้ามาชิดมาก
ชิงพลบรวมมือทั้งสองข้างไว้ด้วยมือข้างเดียว ส่วนมืออีกข้างก็จับคางไว้เเล้วเชยขึ้น เขาจ้องมองกลีบปากบางสีหวานที่ขบเม้นเมื่อเจอเรื่องเครียด ชิงพลบไม่รู้ทำไมแต่เขารู้สึกขวางหูขวางตาภาพความสนิสนมของละพอกับเด็กอ่อนนั้น
พอรู้ตัวอีกที เขาก็รั้งร่างละพอมากักไว้เสียแล้ว
เขาไล้นิ้วโป้งกับกลีบปากที่ชุ่มชื้นและนุ่มนิ่มมือ ละพอพยายามเบี่ยงหน้าหนี เธอเริ่มรู้สึกหวั่นๆ กับสายตาที่จ้องมองมา
ดวงตาละพอเบิกโพลงเมื่อกลีบปากบางถูกครอบครองจากปากร้อนๆ ของชิงพลบ!
เฮียพลบ
หนูละพอ
###ภาพอิมเมจประกอบการอ่านเพื่อสร้างอถรรรสเท่านั้น ไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องกับตัวละครเนื้อหา
***ไม่ใช่เรื่องใหม่ เคยลงแล้วที่ReadAwriteแล้ว มีอีบุ๊กด้วยนะคะ****
Guest
