หัวใจที่ตายและแห้งผากดั่งผุยผงของเขา..ไร้ซึ่งเรี่ยวแรงและหยุดเคลื่อนไหว ส่วนเธอ..หญิงสาวผู้มีเสียงหัวใจเต้นไพเราะดั่งแก้วเจียระไน แล้วเธอจะทำให้หัวใจที่หยุดเต้นของเขากลับมาเต้นใหม่อีกครั้งได้หรือไม่
เขาค่อยๆ ก้มลงมองศพพรรคพวกของเขา แล้วจึงค่อยๆ เงยหน้าขึ้นมามองหน้าฉันอีกครั้ง เขายังคงยืนนิ่ง ในขณะที่ฉันกำลังก้าวขาเข้าไปหาเขาอย่างช้าๆ มันช่างผิดกับสัญชาตญาณทั่วๆ ไปของมัมมี่ เขาควรต้องเข้ามากัดกินฉันแล้ว หรือไม่ก็ต้องวิ่งหนีฉันไป แต่นี่มันไม่ใช่..
"คุณ....ปลอด....ภัย...แล้ว"
ฉันได้ยินไม่ผิดใช่มั้ย มัมมี่พูดได้อย่างงั้นเหรอ ฉันไม่ได้หูฝาดไปใช่มั้ย
"ห้ะ....มัมมี่พูดได้ อย่างงั้นเหรอ"
"คุณ....ปลอด....ภัย...แล้ว"
เขาย้ำกับฉันอีกครั้ง!!!!!
ในเงามืดนั้น เขาหันหน้ากลับมา พร้อมกับประทับดวงตาคู่นั้นเข้าไปในก้นบึ้งของจิตใจและหัวใจของฉัน ใช่...เขาช่างแตกต่าง เขาคือใครกัน ...ไม่อาจปฏิเสธเลยว่าแววตาของเขาสะกดฉันเอาไว้ให้ทำได้เพียงยืนนิ่งท่ามกลางแสงแดดแห่งเช้าวันใหม่เท่านั้น และเขาทำลายความรู้ทุกสิ่งเกี่ยวกับมัมมี่ของฉัน
รีวิว (0)
เรื่องนี้ยังไม่มีรีวิว
Guest
