เขตแดน
กลทีป์ วิรุฬห์ธนกิจ
เขาเกลียดพ่อของตัวเองจนไม่อยากกลับมาที่บ้าน ชายหนุ่มหลบหนีทุกเรื่องวุ่นวายแล้วไปใช้ชีวิตอยู่ในไร่ชาเก่าแก และคุณภาพดีที่สุดในโลกที่มารดาอันเป็นที่รักทิ้งมันเอาไว้ให้แล้วจากไปอย่างไม่มีวันกลับ
“ผมขอให้พ่อมีความสุขกับพวกมันก็แล้วกัน”
“เธอแย่งทุกอย่างไปจากฉัน…..แม้กระทั่งพ่อเพียงคนเดียวที่เหลืออยู่…..ชาตินี้ทั้งชาติเธอมีชีวิตเพียงเพื่อชดใช้ความเลวที่เธอกับแม่ทำกับฉัน”
อเกน
เอวารินทร์ โชติวานิช
สาวน้อยนัยตาเศร้า เธอไม่ได้อยากแย่งพ่อของเขามาเป็นของตัวเอง แต่ในวันที่สูญเสียบิดาผู้ให้กำเนิดไปอย่างไม่มีวันกลับ เธอกับแม่ไม่ได้มีทางเลือกในชีวิตให้เลือกมากนักหรอก
“ถ้าเกลียดกันนักก็ปล่อยฉันไป….”