ผู้ชายอันตราย...แต่ได้มาแล้วคุ้ม

“คิมกังยู!!!” จุนกอลเค้นเสียงเรียกชื่อคนที่ นอนเปลือยอยู่บนเตียง ด้วยสายตาคาดไม่ถึงว่าน้องมันจะเล่นแรงขนาดนี้ อย่างนี้มันน่าจับตีก้น หรือว่าน่าจับมาลงโทษด้วยอย่างอื่นดี!!! นั่นคือความคิดของจุนกอล 

“อ่าฮะ...ตะโกนพูดเสียงดังแบบนี้!!! แสดงว่าพี่ไม่เคยนอนเปลือยใช่ ไหมล่ะ!?” กังยูพลิกกายนอนตะแคงมองคนร่างสูงอย่างยั่วเย้า ใช้มือ ข้างหนึ่งยันไว้กับศีรษะของตัวเอง มองสีหน้าตื่นตะลึงนั้นด้วยความชอบใจ ลิ้นเล็กเดาะถามร่างสูงเหมือนไม่รู้สึกรู้สาอะไรกับการที่ตัวเองมานอนกึ่งเปลือยอยู่บนเตียงนอนกว้าง ที่มีเพียงผ้าสาม เหลี่ยมตัวน้อยห่อหุ้มน้องชายไว้เพียงชิ้นเดียว 

“............” คำพูดคำจาที่เปิดเปลือยทุกอย่างทำเอาจุนกอลยืนอึ้งไปอีกครั้ง ตาเข้มเขม่นมองความกร้านโลกของร่างบางนิ่ง ทั้งไม่เคยคิดมาก่อนว่าร่างขาวจัดเหมือนหิมะ จะกล้าพูดจาแบบนี้ เป็นไปได้ไหมที่คิมกังยูคุ้นเคยกับเรื่อง ราวใต้สะดือพวกนี้มากพอ กล้าถอดเสื้อผ้านอนเปลือยกับคนแปลกหน้าเช่นตน ที่เจอหน้ากันได้ไม่กี่วัน แต่ความผูกพันไปไกลเกินห้ามใจ 

ยิ่งคิดลมหายใจครืดคราด ก็ดังกลบเสียงเงียบงันภายในห้อง และแทนที่คนบนเตียงจะรู้ สึกรู้สาอะไรกับการมองเงียบๆ แบบนั้น เสียงหวานๆ กลับดังพูดทอดอารมณ์ ราวกับกำลังเลค เชอร์บทเรียนสำคัญให้กับเจ้าของค่ายหนุ่มรับรู้  

“อ่า…...แสดงว่า พี่ไม่เคยอ่านหนังสือพิมพ์ The Huffington Post ที่เป็นหนังสือออนไลน์ จากUSAเลยใช่ไหมฮะ!?” พูดแล้วก็พยักหน้าหงึก หงักทำความเข้าใจกับตัวเองเงียบๆ  

เล่นเอาคนร่างสูงยืนมึน จับต้นชนปลายไม่ถูกว่าตกลงน้องต้องการสื่ออะไรตาเข้มมองเขม็ง ไปยังใบหน้านวลสวย ที่ติดจะซีดนั้นด้วยสายตาบีบบังคับกลายๆ เมื่อคนร่างบางเอาแต่นอนตะ แคงมองตนด้วยดวงตาอมภูมิทั้งยกยิ้มยั่วเย้า  

ปลายนิ้วเรียวขาวข้างที่ว่างก็สอดผลุบหายเข้าไปใต้ผ้าห่ม ที่ห่มหมิ่นเหม่แถวๆ เนินสะโพก ขยับขยุกขยิกกับอะไรบางอย่างที่อยู่ต่ำลงไป 

ซึ่งคงไม่พ้นผ้าสามเหลี่ยมตัวจิ๋ว ที่เหลืออยู่เพียงตัวเดียวบนกายขาวผ่อง จุนกอลไม่ต้องเสียเวลาจินตนาการถึงอะไรๆ ที่นอนนิ่งสนิทอยู่ใต้ฝ่า มือบาง เมื่อภาพเร่าร้อนพวกนั้น โผล่หราขึ้นเต็มหัวไปหมด 

''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''' 

“คิกคิกคิก” กังยูหลุดปากขำคำพูดชายหนุ่ม ‘ผมไม่ใช่เจ้าของสุนัข ที่ต้องมานั่งเฝ้าหมาตัวเองหรอกครับ’ พูดพลางยื่นหน้าเข้าไปกระซิบใบหน้าเข้ม เมื่อทั้งคู่เดินมาหยุดยืนรอลิฟต์ผู้บริหาร 

มีสายตาเหล่าพนักงานสาวทั้งหลาย เหล่มองทั้งคู่เป็นตาเดียว ขณะสายตาของชายหนุ่มก็ไม่ลืมชำเลืองมองคนผิวขาวเป็นอาหารตา 

‘ลืมอะไรไปหรือเปล่า!?’ ใบหน้าเข้มบ่ายกลับมากระซิบโต้ในระยะกระชั้นชิด ไม่สนใจว่าบรรดาลูกน้องของตัวเอง กำลังชำเลืองมองพฤติ กรรมของตนกับคุณร็อกเกอร์หนุ่ม นับตั้งแต่การเปิดตัวทานอาหารในโรงอาหารของบริษัท เมื่ออาทิตย์ก่อนของทั้งคู่ 

‘ลืม!?’ กังยูกระซิบเสียงมึนงง ไม่แน่ใจว่าตัวเองพลาดอะไรไปประธานหนุ่มถึงได้แสดง ท่า ทางราวกับเป็นต่อแทนที่จะโมโหหัวฟัดหัวเหวี่ยง คำพูดเปรียบเปรยเมื่อครู่ของตน 

มีอะไรน่าขำ!? ยิ้มอยู่ได้พิลึกคนเชียว!!! 

บ่นอุบในใจ แม้จะสนิทคุ้นเคยกับคนตัวโตได้ไม่นานแต่กังยูก็เริ่มมั่นใจ ในสัญชาตญาณของตัวเองว่า ชองจุนกอลประธานค่ายเพลงติดอันดับต้นๆ ของเกาหลีใต้คนนี้ มีนิสัยขี้แกล้งสาร พัด และมันคงไม่ดีที่ตนจะหมุนเป็นลูกข่างทุกครั้งที่อีกฝ่ายกระตุกสายเชือกเหมือนเมื่อเช้านี้!!! 

‘พวกเดียวกันย่อมเห็นพวกเดียวกัน และหมาตัวเมียก็เหมาะกับหมาตัวผู้อย่างพี่ซะด้วย’  

‘!!!!!!!!!!!’ ไอ้บ้า!!! 

'''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''' 

“จิ๊!!!เกี่ยวสิแฟนเพลงยูน่ะหวงยูจะตายไป”  

“หวงยังไงพี่ก็ไม่กลัว พี่เป็นสามีไม่ใช่แฟนเพลง!!” อึ้งกันไปทั้งคันรถทันทีที่เสียงแสดงความ เป็นเจ้าของเปิดเปลือยความรู้สึกทุกอย่าง ร้อนจน คนที่เปิดประเด็นนั่งอ้าปากค้างคิดไม่ถึง 

'''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''' 

แนะนำตัวละคร 

ชองจุนกอล 

ชายหนุ่มดีกรีนักเรียนนอก ประธานค่ายเพลงสุดหล่อ ฉลาดเป็นกรด วางแผนทุกก้าวเพื่อกินเด็กน้อย ตั้งแต่คืนแรกที่ย้ายเข้ามาในคฤหาสน์ ข้ออ้างที่คิมกังยูปฏิเสธไม่ได้ เรื่องราวร้อนๆเมื่อท่านประทานคนเก่งอยากมี 'เมีย' 

คิมกังยู 

คุณร็อคเกอร์หนุ่มหน้าสวย เสียงหวานไพเราะราวนกไนติงเกล ชื่นชอบเย้าแหย่คนอื่นจนได้ดี ถูกนัยน์ตาราชสีห์จ้องตะครุบจับกิน 24 ชั่วโมงขอแค่อยู่สองต่อสอง ร้อนจนต้องหาทางหนี แต่.... 

ชิมโอซอง 

หนุ่มสายลับผู้มีประวัติโชกโชน ทั้งรสรัก ทั้งความเก่ง ปริศนาที่เก็บซ่อนไม่ให้ใครรู้ ชีวิตมีไว้เพื่อปกป้องคิมกังยู นักร้องใต้อานัติ ผู้จัดการคนดียอมทำได้ทุกอย่างเพื่อ 'ไอ้แสบ' 

'''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''' 

*** นิยายเรื่องนี้แต่งขึ้นจากจินตนาการของนักเขียนเท่านั้น 

ไม่เกี่ยวข้องกับยุคสมัย บุคคล สถานที่ และเหตุการณ์ใดๆ ทั้งสิ้น*** 

***ห้ามคัดลอกเนื้อหารูปภาพ ห้ามทำซ้ำ หรือ ดัดแปลงเนื้อหาทั้งหมดในเรื่องนี้ 

หากพบเห็นการละเมิดลิขสิทธิ์ จะดำเนินคดีตามกฎหมาย***