ติณไม่รู้เรื่อง #ภีมติณ

ตื่นมาในรพก็จี๊ดจ๊าดความเจ็บแล่นเข้าหัว ยังมึนๆอยู่ก็โดนเรียกไปเจอกับคนๆหนึ่ง 

เจอหน้ากันก็ทำหน้ายักษ์ใส่แล้วหาว่าผมเรียกร้องความสนใจ แต่ขอโทษนะครับคุณเป็นใครผมยังไม่รู้จักเลย 

“ต้องใช้แผนเจ็บตัวเพื่อมาหาฉันแล้วหรือไง”  

นี่คือคำแรกที่ผมได้รับจากผู้ชายตรงหน้า ผมอ้าปากเหวอตอนนี้หน้าผมคงงงเป็นไก่ตาแตก  

“ต้องดึงเก้าอี้ให้เชิญนั่งเลยมั้ย”  

เขาบอกพร้อมเงยหน้าขึ้นมาจากโต๊ะที่มีเอกสารวางอยู่ 

"ติณ"  

น้ำเสียงที่บ่งบอกถึงความหงุดหงิดออกมาจากปากคนตรงหน้า 

"ครับๆ" 

 ไม่รอช้าผมรีบดึงเก้าอี้ออกมานั่ง พร้อมยิ้มโง่ๆไปให้กับคนตรงหน้า 

ดูท่าจะเจองานหนักซะแล้วผมโดนส่งมาโลกไหนเนี่ย คนแรกที่เจอก็ไม่เป็นมิตรแล้ว.... 

"เลิกเรียกฉันด้วยชื่อเต็มยศได้แล้ว" 

พอผมได้ฟังก็พยักหน้ารับ  

"ครับ"  

"เอ่อ..คุณภีมครับ" 

"พี่ภีม 

"ครับ?" 

"บอกให้เรียกพี่ภีม" 

ตอนนี้ผมอยู่ในร่างนี้ไง อย่าเขินสิติณอย่าเขิน เดี๋ยวคนเขาเข้าใจผิด!! 

ฝากคอมเม้นเป็นกำลังใจให้ด้วยนะคับบ 

#ภีมติณ 

ทุกอย่างเป็นเพียงจินตนาการของผู้แต่ง  

ผิดพลาดประการใดต้องขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยนะคะ