บทนำ...
ก๊อก ก๊อก!!
เจ้าเหนือตื่นได้แล้ววว!!!
ใครมาอะไรแต่เช้าเนี่ย ฉันลุกขึ้นเดินไปยังประตูทั่งที่ยังหลับตาอยู่
เปิด ซ่าส์!!!!
ฉัน : เ - ี้ย!!!!!😑😑
: เฮียพอ..ตื่นยัง
ฉันเอามือขึ้นลูบหน้าตัวเอง ใช่ทุกคนอ่านไม่ผิดหลอก ฉันโดนน้ำสาดแต่เช้าเลย
ฉัน : อะไรของเฮียเนี่ย
: ใครใช้ให้แกเดินหลับตามาเปิดประตูละ..ถ้าตื่นแล้วไปอาบน้ำแล้วลงมาข้างล่างป๋ารออยู่
ฉัน : ป๋ากลับมาแล้วหรอ..😮😮
เฮีย : ใช่! เร็วด้วยให้เวลา 10 นาที
ฉัน : ชิบหาย!!!
ปัง!!!!
การวิ่งแบบไม่คิดชีวิตกับการแต่งตัวที่เร็วที่สุดในโลกเกิดขึ้นแล้วในเช้าวันนี้😖
5 นาที ผ่านไปปป...
: คิดว่าไม่ทันจะได้เจอลูกสาวซะอีก!
เสียงอันน้อยใจปนประชดประชันดังขึ้นจากปากของผู้เป็นพ่อคนที่กำลังกินข้าวเช้า เสียงเหมือนคนที่กำลังน้อยใจหากคนที่ฟังอยู่ไม่ใช่ลูกสาวคนเดียวของบ้านคงคิดว่าบุคคลผู้เป็นพ่อนั้นน้อยใจแน่นอน แต่ป่าวเลยผิดกับผู้ที่เป็นลูกสาวของบ้านนี้หากเมื่อได้ยินเสียงนี้ นั้นแปลว่าเธอทำผิดแล้วแน่นอน..
ฉัน : ป๋า..มาตั้งแต่เมื่อไรค่ะ
ป๋า : แล้วเมื่อคืนกลับกี่โมง..ต้องถามว่ากลับมานอนบ้านวันไหนมากกว่าสินะ..
เสียงเยือกเย็นสุขุมนุ่มลึก ที่ทำเอาคนที่ได้ยินถึงกับสะดุ้งเลยที่เดียว
ฉัน : เออ...เหนือ เออ..
ป๋า : ไม่ต้องพูด ✋✋
ป๋าพูดพลางว่างช้อนที่กินข้าวลง แล้วกันหน้ามาหาฉัน ( คุยกันไม่ได้มองหน้ากันแต่ต้นไง เราก็ยืนจนขาแข็งเลยที่เดียว ยินอยู่ในท่าก้มหัวข้างๆป๋า )
ป๋า : พรุ่งนี้ป๋าจะส่งเจ้าไปเรียนที่มหาลัยเพื่อนป๋า
ฉัน : ค่ะ ... ( จำยอม..มิงั้นตายแน่ )
ป๋า : ไปเก็บของเตรียมตัวให้พร้อม เครื่องออก เที่ยงคืน คืนนี้..
เฮีย : ป๋าทำไมมันเร็วจังอ่ะ... ( ถามได้ตรงใจน้องเลยเฮีย )
ป๋า : พรุ่งนี้ก็เปิดเรียนแล้วมันเร็วตรงไหน ออกจะช้าไปด้วยซ้ำ
เฮีย : มหาลัยอะไรเปิดตอนเขาปิดเทอม
มันแปลกไปนะป๋า
ป๋า : ไม่แปลกหรอก.. Kingdom.
เฮีย : ป๋า..ไอ่เจ้ามันจะไหวหรอป๋า
แค่ตื่นเช้าเนี่ยมันยังจะตายเลย แล้วนี่ไปเรียนบนเกาะแบบนั้นตาย ตายกันพอดี.
ฉัน : เกาะ..เกาะอะไรเฮีย
ฉันถามออกไปด้วยความสงสัย คือไม่รู้จักไง คิดดงคิงดอมตายตายที่ไหนว่ะเนี่ย ได้แต่คิดในใจพูดออกไปไม่ได้..😭😭
เฮีย : นี่แกไม่รู้จักจริงดิ โปรแกรมเมอร์อย่างแกไม่น่าพลาดนะ
ฉัน : พลาดไปแล้วป่ะ..🙄🙄
เฮีย : ก็มหาลัยสำหรับเด็กที่มีปัญหาไง
แต่ก่อนมันก็อยู่ที่ปกติแบบนี้แหละ แต่
ผู้อำนวยคนใหม่เขาคิดอะไรที่ไม่เหมือนคนอื่นโดยการรวบรวมเด็กที่มีปัญหาทั้งหลายเข้าเรียนที่มหาลัยนี้ และย้ายไปสร้างที่เกาะแทนโดยทั่วทั้งเกาะนั้นนะ ก็จะเต็มไปด้วยทุกสิ่งต่างๆครบคัน ไม่ขาดเหลืออะไรเลยล่ะ เปรียบเสมือนเมืองๆ 1 ได้เลยล่ะแต่ค่าเข้าเรียนก็กี่ล้านแล้วล่ะ เงินที่ได้คงเข้ากระเป๋าอธิการบดีมหาวิทยาลัยหมด5555....
ป๋า : ตามนั้น..แล้วข้าวจะกินมั้ยเนี่ย..
ถ้าไม่กินก็ไปเก็บของไปตอนไปจะได้ไม่ช้า..
ฉัน : ค่ะ..
หลังบทสนทนาของเราสามคนฉันก็เดินคอตกขึ้นมาเก็บของบนห้องทันที.
เฮ้อออ!!!!
ก๊อก ก๊อก !!!
ฉัน : ว่าไงเฮียนาย
เฮียเจ้านาย : เฮียได้ยินว่าหมวยจะไปเรียนที่ kingdom ตอนแรกก็คงคิดว่าไม่ แต่ตอนนี้คงใช่แล้วแหละ...
ฉัน : เฮียนาย ..