| เอาใจไปขอเกียร์ |
รุ่นพี่วิศวะ & บัญชีปีหนึ่ง
เขาปรากฎตัวขึ้นในวันที่สายฝนโหมกระหน่ำ ผู้ชายตัวสูง ขาว หน้าตาดีกับมาดนิ่งขรึมในชุดนักศึกษา ในมือเขาถือเสื้อช็อปสีแดงเข้มที่เปียกชื้น
ท่าทางเขาดูรีบร้อนฉันก็เลยยื่นร่มที่มีเพียงคันเดียวให้เขาไป
“ พี่คะ เอาร่มหนูไปใช้ก่อนไหมคะ ”
“ ไม่เป็นไร ”
“ พี่เอาไปเถอะค่ะ หนูไม่ได้รีบไปไหน ”
“ ขอบใจ ใช้เสร็จแล้วจะเอามาคืน ”
เขาพูดด้วยสีหน้าเรียบเฉยก่อนจะกางร่มแล้วเดินจากไป
ฉันเหมือนต้องมนต์สะกด มองตามแผ่นหลังกว้างไปจนลับสายตา และทันใดนั้นเสียงของเจ้าขาก็กระชากฉันกลับสู่โลกแห่งความเป็นจริง
“ มึงไม่รีบเลยเนอะเอย คาบเช้านี่มึงจะไม่เรียนใช่มั้ย ”
“ กูขอโทษอะ ”
“ เห็นคนหล่อแล้วเคลิ้มทุกทีเลยนะมึง ”
ทำไมมึงชอบเอาความจริงมาพูด!