เรื่องราวของ วิฬาร หรือ "เหมียว" พี่สาวข้างบ้าน กับ "ฉลาม" เด็กฝึกงานหนุ่มมหาลัย ที่เด็กๆเคยตีกัน แต่ปัจจุบันเน้นตีด้วยปากแทน
"บ้านฉันไม่ใช่สถานเลี้ยงเด็กนะ โดยเฉพาะไอ้เด็กมหาลัยหน้าใสๆแต่ใจโคตรหื่น!"
ตอนนี้ยังไม่เข้าใจจริงๆว่าทำไมพ่อกับแม่ถึงไว้ใจให้ฉันอยู่กับไอ้ฉลามสองต่อสองแบบนี้
จะว่าไว้ใจฉันมากนั่นก็น่าจะเป็นไปได้ หรือว่าไว้ใจไอ้ฉลามอย่างนั้นเหรอ
ถึงจะรู้จักกันมาตั้งแต่เด็กแต่ตอนนี้ฉลามก็โตจนจะเรียนมหาวิทยาลัยแล้ว
แล้วพ่อกับแม่ฉันก็ยังดึงดันฝากปลา(ฉลาม)ไว้กับแมว ทั้งๆที่จริงๆแล้วพ่อกับแม่ฉันไม่ควรไว้ใจใครเลย!
ทั้งฉลาม ทั้งฉันด้วย ไม่ควรไว้ใจกันทั้งคู่!
“พี่จะล็อคอะไรขนาดนั้น ถ้าผมจะปล้ำพี่จริงๆ พี่คิดเหรอว่ากุญแจพวกนี้จะเอาผมอยู่”
เสียงถามที่ดังอยู่ด้านหลังใกล้ๆทำให้ฉันไม่บุ่มบ่ามหันกลับไป และไม่สนใจประโยคที่กำลังแซะนั่นด้วย อย่างน้อยใส่กุญแจกันไว้ก่อนก็ยังดีเพราะแค่เหตุการณ์ที่ห้องครัวก็รู้แล้ว...อย่าใกล้กันเลยน่าจะดีกว่า
“ยุ่งน่า ไปเก็บของให้เรียบร้อยเลยไป”
“ผมเก็บเสร็จแล้ว พี่นั่นแหละจะเสร็จได้ยัง”
“ยุ่ง!”
ฉันตอบพร้อมๆกับตวัดค้อนใส่ไปด้วย ก่อนจะเก็บลูกกุญแจใส่กระเป๋ากางเกงตัวเองไว้พลางลองขยับประตูดูอีกครั้ง พอเห็นว่ามันไม่ขยับเขยื้อนก็ค่อยยิ้มออกก่อนจะหันมาเผชิญหน้ากับคนตัวสูงที่ยืนพิงผนังจ้องฉันด้วยใบหน้ายิ้มกริ่มอย่างอารมณ์ดีจนฉันอดแปลกใจไม่ได้
“ยิ้มอะไร”
“ก็แค่ตลกพี่อ้ะ”
“ตลกอะไรมิทราบ ช่วยก็ไม่ช่วย ยังจะมาหัวเราะเยาะอีก”
“ถ้าผมช่วย...พี่ไม่กลัวว่าผมจะแอบจิ๊กกุญแจไว้แล้วย่องเข้าห้องพี่เหรอ”
“ลองดิ ฉันจะเอาเก้าอี้ฟาดให้”
“พี่ฟาดผมแล้วพี่ต้องปลอบผมด้วยนะ ...คราวนี้ผมจะให้พี่จูบผมแบบต่อเนื่อง ไม่มีหยุดกลางคันแบบคราวที่แล้วแน่ๆ”
ลงจบ + ติดเหรียญนะคะ
อีบุ๊คมา 6 พย 64 นะคะ หรืออาจจะไวกว่านั้นน๊า
Guest
