ไอดอลที่รักของนายประธาน

" นั้น ขอหอมแก้มหน่อย " นิลพูดออกไปตามตรง เขาสงสัยมาตั้งแต่ที่เจอกันครั้งแรกแล้ว ร่างบางมีแก้มที่เนียนขาว ถ้าได้ฝังจมูกลงบนแก้มขาวนั่น คงจะหอมและนุ่มนิ่มมากแน่ๆ

" กะ..แก้มผมหรอครับ " ชินเบิกตาโตด้วยความตกใจกับสิ่งที่ได้ยินไป

" ได้มั้ย " นิลถามย้ำ

" แต่เราเป็นผู้ชายทั้งคู่ มันคงดูไม่ดี " ชินก็แปลกใจที่ถูกนิลขอในเรื่องนี้ และเขาก็โตพอจนเข้าใจเรื่องพวกนี้แล้วว่ามันไม่ใช่สิ่งที่จะเอ่ยขอขึ้นมาได้ง่ายๆ ถ้าไม่ใช่คนรักกัน

" พี่ไม่ถือหรอก "

" นั้นก็ได้ครับ " ชินก็อยากปฏิเสธไป แต่ด้วยความที่ตนพูดออกไปแล้วว่าทำได้ แถมยังไม่สบายใจเรื่องที่นิลเลี้ยงข้าวเขาตลอดอีก ชินเลยคิดเพียงอย่างเดียวว่า ' แค่หอมแก้มเอง '

" เข้ามาใกล้ๆ " ชินที่ยังทำตัวแข็งทื่อไม่ขยับไปไหน นิลเลยสั่งให้ร่างบางขยับเข้ามาใกล้ตน ชินเลยก้มไปที่กระจกรถฝั่งของนิลที่ถูกเปิดแล้วและยื่นหน้าหันข้างให้แก้มขาวเนียนเข้าไปใกล้อีกฝ่าย นิลเพียงยิ้มออกมาอย่างพอใจ เมื่อเห็นว่าร่างบางยอมให้เขาหอมแก้มแถมยังหลับตาขมวดคิ้ว 'น่ารัก'

...ฟอด...

“อืม..หอมจัง” นิลหอมแก้มร่างบางไปฟอดใหญ่ กลิ่นหอมหวานอ่อนๆ ทำให้นิลเผลอพูดออกมา

" พะ..พี่นิล ผะ..ผมจะเข้าบ้านแล้ว" ชินในตอนนี้ใจเต้นแรง ใบหน้าแดงก่ำ รีบสาวเท้าเข้าบ้านอย่างรวดเร็ว โดยไม่หันกลับมามองร่างสูงที่เอาแต่ยิ้มอย่างพอใจก่อนจะขับรถออกไปด้วยความอารมณ์ดี