ของแมท
"มีครั้งไหนที่แมทบอกว่าจะรอแล้วพี่ไม่กลับมาบ้าง?"
จนถึงวินาทีนี้เบนก็ยังอ่อนโยน เขาเช็ดน้ำมูกน้ำตาที่ไหลของคนตรงหน้า
"ไม่มี ฮือออ" แมทส่ายหน้าตอบคนรัก และยังคงร้องไห้ขี้มูกโป่ง
"นั่นไงล่ะ เห็นมั้ยว่าพี่ต้องกลับมาหาแมท"
"ถ้าครั้งนี้พี่ไม่กลับล่ะ?" แมทถามอย่างหวาดหวั่น ตอนนี้แมทกลัวไปหมด
"แมทก็มีผัวใหม่ไง" เบนก็ยังทำเป็นเล่น
"ฮือ ๆๆๆ พี่เบนอีเลว!" แมทโวยวายทั้งน้ำตา เขาไม่อยากได้ผัวใหม่อะไรทั้งนั้น อยากได้แค่พี่เบนคนเดียว
"ร้องไห้แล้วมันน่าเกลียดจังเด็กคนนี้"
มือหนายีหัวอีกฝ่ายแต่ก็ลูบให้มันกลับมาเรียบดังเดิม
"มันไม่ตลก เลิกทำเป็นเล่นสักที" แมทตีไหล่เขา
เบนรวมร่างเล็กเข้ามากอดแน่น เนิ่นนานราวกับต้องการซึมซับความทรงจำทุกอย่างนี้เอาไว้ให้เต็มหัวใจ
เขารู้ว่ามันไม่ตลกเลย ไม่รู้ว่าเข้าไปในห้องนั้นจะได้กลับออกมาหาแมทอีกหรือไม่ก็ไม่มีใครรู้ และเบนก็กลัวมาก แต่เขาไม่อยากแสดงออกมา เพราะอยากไม่อยากให้แมทรู้สึกแย่ไปมากกว่านี้
จะอย่างไรก็ตาม ไม่ว่าครั้งนี้จะได้กลับมาหาน้องอีกหรือไม่ เบนก็อยากบอกให้รู้ว่าเขารักแมทมากแค่ไหน หัวใจดวงนี้จะเป็นของแมทคนเดียวตลอดกาล
"พี่เบนรักแมทนะ รักน้องแมทมาก รักที่สุดในชีวิต คนดีของพี่แมท"
"ฮรึก! แมทก็รักพี่เบน ฮรึก! ถ้าพี่แมทไม่กลับมาแมทจะผัวใหม่สักสิบคน"
เบนยักไหล่อย่างไม่ยี่หระ
"ตามสบาย สักร้อยคนก็ได้ ผู้ชายทุกคนควรได้รู้ว่าแมทของพี่เบนเซ็กซี่แค่ไหน"